T. Zelenski Boy Slowka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rozmowa stawała się coraz bardziej poufną, coraz mniej głośną, aż wreszcie - Marysieńce serce nachwilę prawie ustało bić z dumy i wzruszenia - wnuk wielkiego Henryka znalazł się u jej kształtnychwprawdzie, lecz nie wyposażonych zbyt świetną genealogią kolan.W tej chwili otworzyły się z trzaskiem drzwi i okazała postać obrońcy chrześcijaństwa ukazała się naprogu.Na widok nieznanego mężczyzny we francuskim ubraniu u kolan królowej Jan III osłupiał.Pełnai krwista twarz jego poczerwieniała jeszcze bardziej, oddech stał się szybki i ciężki, a ręka, zupełnie jaku zwykłego sejmowego szlachcica, poczęła macać się bezwiednie po boku, szukając karabeli.Królowazdrętwiała z przerażenia.Przykuta do miejsca, martwym wzrokiem patrzyła przed siebie nie mogącznalezć żadnego słowa ani gestu stojącego na wysokości położenia.Natomiast nuncjusz papieski, niewychodząc ani na chwilę ze zwykłego spokoju,pochylił się jeszcze niżej do kolan królowej i obejmując jej drobne nóżki nieco wyżej, niżby na kornegosuplikanta przystało, wzruszonym głosem zawołał:- Królowo, ratuj Wiedeń!.Ta chwila wytchnienia wystarczyła Marysieńce, aby zapanować nad sytuacją.Majestatycznym ruchemwyciągnęła rękę w kierunku Jana III, wskazując, iż tam swe prośby skierować należy.A jego świątobliwość w jednej chwili znalazła się u kolan królewskich, wołając z coraz większymwzruszeniem:- Królu, ratuj Wiedeń!Tymczasem król Jan uspokoił się nieco, a nawet zawstydził swego uniesienia, widząc wysokiegodostojnika kościelnego u swoich kolan.Słowa nuncjusza poruszyły go do głębi.Wyprawa wiedeńskabyła jego cichym i głęboko ukrywanym z obawy przed Marysieńką marzeniem.Kolosalne wizjeprzyszłych zwycięstw i tryumfów przesunęły się nagle jak żywe przed okiem bohatera, podczas gdydrugie spoglądało nieśmiało i pytająco na żonę.A twarz królowej Marysieńki okryła się jakąśnieziemską powagą i dziwny spokój i majestat brzmiał w jej głosie, kiedy podniósłszy oczy do góryrzekła:- Jasiu, ratuj chrześcijaństwo.I Jaś uratował chrześcijaństwo.ZAOTY CIELEC(z szopki)Nuta: Cielec złoty.(Faust)Staniszewski tu rządzi rad!Wszyscy kadząPrzed tą władzą,Bo na kredycie stoi świat!Kto się przed nim w proch nie korzy,Kogo śmielszy zdradzi gest,Tego głodem wnet zamorzy,Wraz pognębi go pro-test.Bo tam twardszy nizli stalPopielecki prowadzi bal!Staniszewski i bogów ćmi!Wszak w swej chwaleOn zuchwaleZ potęgi Lea nawet drwi!Choć porządek stary pęka,Chodz przywilej kurii trząsł,On o mandat się nie lękaKlucz pancernych dzierżąc kas!Wśród wyborczych mętnych falSam Kowalski prowadzi bal!PIEZC O DW�CH IGNACACHTempo polkiDwóch Ignaców historycznychNasz Krakowek pieści,Obrońców polskiego ludu -Od siedmiu boleści!Jeden L u d chce oswobodzić -Przez cesarskie cięcie,Drugi NAR�D wciąż ma w ustach(Naród jego w pięcie).Dziś się waży, kto powiedziePolskę ku przyszłości,Na Wesołej w ferbla grająDziś o nasze kości!Jeden Ignąc gębą miele,Aż pękają mury,Przyrządza z gruszek na wierzbieSmaczne konfitury.On p o d W i e d n i e m nas zasłaniałPrzed burżujskim brzuszkiem -On Sobieskim naszym dzisiaj(A Haecker Koszczuszkiem!).O drugim Ignacu gadać -Pustą czasu stratą,Czyż to nie dość, że jest "polskimSzczerym demokratą"?Czym zostanie, dziś rozstrzygaSię losów trafunkiem,Czy kołtunów deputatem -Czy zwykłym kołtunkiem.Każda partia swego wspiera -Wszak w tym święta racja,Zatem "prawnie dozwolona"Kwitnie agitacja!Pan dyrektor instytucjiWoznych swych zgromadzaI tłomaczy, że od BogaIdzie wszelka władza.Kanalarzy sam prezydentUprzejmie zachęca,By raczyli głos swój cennyDać na Petelenza.Nieboszczyków dziś do urnyCiągnie szereg długi,Jak Piotrowin dać świadectwoPrawdy i zasługi.Nieboszczyków "narodowych"I w sokolim strojuZe czcią wita pan komisarz,Prosi do pokoju.Lecz nieboszczyk socjalistaBudzi okrzyk zgrozy,Kropią go święconą wodąI wiodą do kozy!Aatwo zgadnąć, jakie byłyHecy tej wyniki,Przepadł Ignac, co miał żywych,Górą nieboszczyki.Tak dziś poległ samozwańczyNaczelnik Polaków,Znaj, Ignacu, że GAOS zmarłychSzanuje nasz Kraków!W ZAKLTY DUCHA ZWIAT."Powiedz, Kasieńko, gdzie pędzisz tak bez tchu?" -"Spieszę w czarowne kraje,Znione od wielu lat,W mistyczne święte gaje,W zaklęty DUCHA świat!""Powiedz, Kasieńko, skąd wzięłaś taki strój?Wszak niezdatny on przecieDo nadpowietrznych jazd,Nikt w zimowym żakiecieNie wzbił się w MROKI GWIAZD.Jeszcze za ciężko, Kasiu, dla skrzydeł twych!Ja znam prawa mistyki,Więc mnie posłuchać chciej,Zdejmij, Kasiu, buciki,Zaraz ci będzie lżej.Nie chcą cię, Kasiu, wpuścić do świętych wrót!Tam chcą samej Kasieńki,Nie chcą tych ziemskich szmat,Zdejmij, Kasiu, sukienki -Tyś siostra, a jam brat.Ciesz się, Kasieńku, już tylko kilka chwil.Wstrzymaj się jeszcze troszkęU tych promiennych bram:Zdejm choć jedną pończoszkę - -Drugą ja zdejmę sam."Z ramion koszulka spłynęła Kasi już.I gdy w szlachetnej dumieWeszła w marzony próg,Ujrzała się w kostiumie,W jakim ją stworzył Bóg.Wziął ją w ramiona bardzo płomienny duch -I nauczył KasieńkęW kwiecie jej młodych lat,Jak przez Tworzenia mękęWchodzi się w czarów świat."TRUDNO INACZEJ."IMPRESJAUrodziłam się z ojca i matkiW cichej sypialni,Fakt, jak państwo widzicie, nierzadki -Trudno banalniej.Jak odbywa się to przejście łzawe,Każdy odgadnie,Pan %7łeromski opisał tę sprawęBardzo dokładnie.Zrazu jęłam oddychać forsownieMą piersią własną,Choć zdziwiona byłam niewymownie,Skąd jest tak jasno?.Jakaś pani woła na drugą:"Dawajże sznurka!"Oglądała mnie potem dość długoI rzekła: "córka".Miałam cienkie rączyny i nóżki,Ciałko różowe,Zawinięto mnie mocno w pieluszkiPo samą głowę.Co chwileczkę potrzeba je byłoZmieniać na inne,Ale znowu to samo robiłoDziecię niewinne.Wyciągałam rączęta do góry,Gdy chciałam piersi -Dawniej ludzie mniej mieli kultury,Lecz byli szczersi.Rosłam sobie powoli i skromniePo centymetrze,Psułam wszystko, co było koło mnie -Nawet powietrze.Darłam się jak licho opętane -Oto i wszystko;Kto by myślał, że kiedyś zostanęTaką artystką.TRYUMFY NADPOWIETRZNE PANA RAJCHMANAWielka feeria awiatyczno-wokalna na jeden głos, z towarzyszeniem kilkuaeroplanów.Nuta: Cake-walk(1.melodia)Zasnęła Filharmonia,Skończyła się agonia,Już panaRajchmanaGwiazda pogrzebana!Gwiazda tak pełna blaskuZaryła brzuchem w piasku,Warszawo,Płacz krwawoNad minioną sławą!(2.melodia)Przepadły śliczneRauty mistyczne,Już diabli wzięliPanią Toselli,Z cygana RigaZostała figa,Wszystkie te cudaPrysły jak złuda!.(1.melodia)Warszawa jak wymarłaWzdycha z całego gardła:"Ach panieRajchmanie,Cóż się ze mną stanie!Od czasu, jak cię nie ma,Nikt tutaj nie wytrzyma,Kto może,Nieboże,Ucieka za morze."(2 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook - pobieranie - do ÂściÂągnięcia - pdf - download

Podobne