Stec Tadeusz Karkonosze

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wyodrębnienie części Karkonoszy w obszar Parku Narodowego,poprzedzone kilkunastoletnimi przygotowaniami, było podyktowane koniecznością zabezpieczenia dla celów naukowych, dydaktycznych i społecznych resztek nie zdeformowanych ostatecznie fragmentów przyrodniczych, zarówno przyrody ożywionej jaki nieożywionej i pozostawienie ich wyłącznie wpływom kształtowania przez naturę.Obecnie więc ingerencja człowieka na obszarze rezerwatowym Karkonoskiego Parku Narodowego ogranicza się wyłącznie do sanitarnego porządkowania drzewostanów i stopniowego zaleczania śladów poprzedniej dewastacyjnej działalności, zwłaszcza w dziedzinie eksploatacji drewna.Tereny objęte przez Park Narodowy są rezerwatem ścisłymwzględnie częściowym i jako takie podlegają specjalnej ochroniesprawowanej przez personel wyszkolony w tym kierunku.ParkKarkonoski stanowi bazę doświadczalną geologii, mineralogii,botaniki, zoologii wraz z entomologią, leśnictwa, nauk o stosunkach wodnych i szeregu innych nauk pokrewnych, które coraz głębiej wkraczają w tajniki przyrody.Dlatego głównym zadaniemParku Narodowego jest ochrona przyrody przed szkodliwą działalnością ludzi i to ochrona w najszerszym słowa tego znaczeniu.Nikogo więc nie powinny dziwić zarządzenia, które DyrekcjaParku Narodowego wprowadza na swoich terenach.Są to m.in.zakaz używania pojazdów mechanicznych na terenie Parku, obowiązek trzymania się wyznaczonych szlaków turystycznych, zakaz zakłócania ciszy, zanieczyszczania terenu i wód, zbierania okazów skał, skamielin, roślin, owadów i motyli, jagód i grzybów, zabijania, płoszenia lub chwytania zwierząt, prowadzenia psów luzem, palenia ognisk, zakładania obozowisk poza wyznaczonymi miejscami itp.czynności stojących w kolizji z wymogami ochrony przyrody.Istniejące w ograniczonej ilości urządzenia turystyczne — schroniska, szlaki i znakowane ścieżki pozwalają w dostatecznej mierze na bezpośrednie obcowanieczłowieka z przyrodą przy jak najdalej posuniętym jednak jejposzanowaniu i ochronie.Personel Parku Narodowego, obokswych zadań związanych z ochroną przyrody, udziela informacjio Parku Narodowym, nie szczędzi porad i wskazówek zwiedzającym, a w pewnych wypadkach pełni funkcję przewodników.Administracyjnie Karkonoski Park Narodowy podzielony jestna 6 obwodów ochronnych z siedzibami w najważniejszych ośrodkach wypoczynkowo-turystycznych.Są to:Obwód Ochronny Stanica w Karpaczu (Wilcza Poręba), ObwódOchronny Wang w Bierutowicach, Obwód Ochronny Przełęcz wJagniątkowie wschodnim, Obwód Ochronny Jagniątków wJagniątkowie środkowym, Obwód Ochronny Śnieżne Kotły wJagniątkowie zachodnim.Obwód Ochronny Szrenica wSzklarskiej Porębie.Siedziba Dyrekcji Parku mieści się wJagniątkowie, nr telefonu Sobieszów 348, zaś muzeum ParkuNarodowego wraz ze Stacją Badawczo-Doświadczalną znajdujesię w Sobieszowie przy ul.Chałubińskiego 23.Prócz tego naterenie Parku rozrzucone są zagospodarowane domki i schrony,stanowiące bazy dla badań naukowych w terenie.Takimi są np.„Leśny Domek" przy drodze ze Schroniska Bronisława Czecha doSamotni lub schron w Śnieżnych Kotłach.Z DZIEJÓW NOWSZYCH BADAŃ PRZYRODNICZYCHDopiero od drugiej połowy XIX w.badania nad Karkonoszaminoszą cechy nowoczesnej nauki, krytycznie ustosunkowującej siędo rozpatrywanych zjawisk.Z tego czasu pochodzą geologiczne badania Jokelego (1860-1861 r.) i Rothsa (1867 r.), obejmujące południową stronę Karkonoszy.Po nich dał Kořistka w 1871 r.pierwszy wartościowy oro-graficzny opis gór z okazji przeprowadzanych przyrodniczychbadań nad Czechami.Nowoczesnych geologicznych zdjęć północnej strony Karkonoszy i ich Przedgórza dokonał Berg (w latach od 1911 do 1930).Równocześnie doskonały geolog Cloos opracował gruntownie tektoniczną budowę ich granitowego masywu (1922-1925 r.) w ramach tektoniki Sudetów.Morfologiczną analizę Karkonoszy (próbę wyjaśnienia genezyrzeźby i układu sieci rzecznej) przeprowadził pierwszy Staffw 1911 r.w oparciu o schemat słynnego amerykańskiego geografaDavisa, który rzeźbę powierzchni ziemi wyjaśniał (jako jedenz pierwszych) ewolucją krajobrazu w wyniku przeciwieństw między siłami wewnętrznymi (górotwórczymi) i zewnętrznymi (wie-trzenie i żłobienie przez rzeki).Staff pierwszy zwrócił uwagę nawielką rolę, jaką w rzeźbie Karkonoszy odgrywają bardzo odporne łupki krystaliczne strefy kontaktowej, budujące szczyt Śnieżki i ostrą grań Koziego Grzbietu.On też pierwszy jakowyjaśnienie zrównań grzbietu Karkonoszy przyjmował starotrze-ciorzędowe zrównanie.Po Staffie morfologią Karkonoszy zajmował się w 1927 r.Berg.Stwierdził on istnienie w północnych i wschodnich Karkonoszachszeregu zboczowych spłaszczeń, które wiązał z uskokami.Płaskigrzbiet Karkonoszy uważał on — podobnie jak Staff — za resztkęstarej powierzchni zrównania, ograniczoną uskokami i wypiętrzoną.W przeciwieństwie do niego Cloos wyjaśniał genezę tych zrównań strukturalnym uwarunkowaniem przez poziome spękania granitów.W 1933 r.nowe opracowanie morfologii Karkonoszy dał Ouv-rier.Wydzielił on przesadnie aż 16 poziomów zrównań, występujących na zboczach schodowato nad sobą, począwszy od krawędzi ku wnętrzu górotworu.Dużo wysiłków poświęcono wyjaśnianiu śladów zlodowaceńw Karkonoszach.Na tym tle ścierały się z sobą najróżniejsze poglądy.W 1893 r.Berendt doszukiwał się śladów młynów lodowcowych w tzw.misach ofiarnych.Na tej podstawie wysunął on hipotezę olbrzymiego zlodowacenia Karkonoszy, które — zdaniemjego — pokrywało grzbiet, północne zbocza i Przedgórze i sięgałoaż w Kotlinę Jeleniogórską.Podobnie przesadnie oceniali rozmiarylokalnego zlodowacenia Karkonoszy Althans (1896 r.) i Werth(1901-1916 r.).W 1894 r.Partsch — słynny geograf śląski — opublikował swepoglądy na zlodowacenie Karkonoszy.Opierały się one na dużym materiale obserwacyjnym zebranym po obydwóch stronachgór.Pomimo krytycznego ustosunkowania się do zebranych obserwacji i ostrożnego wysuwania wniosków Partsch nie ustrzegłsię od błędów.Zasugerowany płaskością wierzchowiny górskieji jej podobieństwem do fieldowych płaskowyży Norwegii uczonyten przypuszczał, że w środkowych Karkonoszach miało miejscezlodowacenie typu fieldowego i że z wielkiego pola firnowegona wierzchowinie górskiej spływały w doliny lodowcowe języki.Prócz tego Partsch twierdził, że Karkonosze pokrywał dwukrot-nie lodowiec.Dopiero Berg (1915 r [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook - pobieranie - do ÂściÂągnięcia - pdf - download

Podobne