[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przeto Dawidposłużył się tym człowiekiem jako przewodnikiem w pościgu za Ama-lekitami i dopadł ich, gdy leżeli na ziemi, jedni przy śniadaniu, innijuż oszołomieni winem, racząc się zdobytymi łupami.Rzuciwszy się nawrogów znienacka, wielką sprawił wśród nich rzez; łatwo było ichpokonać, gdyż nie mieli przy sobie oręża i zgoła nie spodziewając sięnapaści, pogrążeni byli w pijackiej biesiadzie.Jedni, zaskoczeni nadstołami, przy nich zostali zarąbani, a krew tryskająca z ich ciał zmyłajadło ze stołów; innych zamordował Dawid właśnie wtedy, gdy nawzajempili swe zdrowie; jeszcze inni, którzy zasnęli po nadmiernym piciu, zginęliwe śnie.Ale i tych, którzy zdążyli się uzbroić i stawili czoło Dawidowi,porąbał on z taką łatwością jak bezbronnych, leżących na ziemi.Również towarzysze Dawida nie ustawali w rzezi od godziny pierwszejaż do wieczora, tak że ostatecznie zostało tylko czterystu Amalekitów;ci, dosiadłszy rączych wielbłądów, zdołali umknąć.Odzyskał tedy Dawidzarówno łupy zagrabione przez wrogów, jak i swoje żony i żony towa-rzyszy.Gdy zaś w drodze powrotnej przybyli do miejsca, w którym nastraży sprzętów zostawili byli, dwustu ludzi niezdolnych do dalszegomarszu, wtedy owych czterystu nie miało ochoty na dzielenie się z nimizdobyczą i innymi zyskami; twierdzili, że jeśli ci towarzysze zostaliw tyle, niezdolni do pościgu, to powinni zadowolić się swymi odzyska-nymi kobietami.Ale Dawid uznał ten ich pogląd za niegodziwy i nie-sprawiedliwy; skoro Bóg dał im pomstę nad wrogami i dzięki Jegopomocy odzyskali cały swój dobytek, winni rozdzielić zyski na równiz wszystkimi uczestnikami wyprawy, zwłaszcza że tamci pilnowali sprzę-tów.Odtąd zapanowało u nich takie prawo, że ci, którzy strzegą sprzętów,otrzymują taki sam udział /w łupach/ jak walczący. Po powrocie doSekelli /Siceleg/ Dawid rozesłał części łupów także wszystkim swoimznajomym i przyjaciołom w plemieniu Judy. Tak to dokonało sięsplądrowanie Sekelli /Siceleg/ i rzez Amalekitów.7.Tymczasem Filistyni starli się z Izraelitami i po zażartej walceodzierżyli zwycięstwo, zabijając bardzo wielu wrogów.Saul, król Izraeli-tów, i jego synowie, mężnie się zmagali, walcząc ze wszystkich sił swejduszy, jak by cała ich chluba polegać miała jeno na zaszczytnej śmierci,na rozpaczliwym rzuceniu się w nierówny bój, skoro nic innego im niezostało.Zciągnęli więc przeciw sobie całą gęstwę wrogów i otoczeni zewszystkich stron, polegli, obaliwszy przedtem wielu Filistynów.Ci syno-wie Saulowi, to Jonata /Jonatan/, Aminadab /Abinadab/ i Melchis /Mel-chisue/.Gdy oni padli, Hebrajczycy rzucili się do ucieczki, ogarnął ichbezład i zamieszanie, i spadł na nich morderczy oręż nieprzyjaciół.Saul jednak zdołał umknąć, mając przy sobie najtęższych wojowników; aleniebawem prawie wszystkich ich utracił, gdy Filistyni wysłali przeciwnim swoich oszczepników i łuczników.Wreszcie po wspaniałej walce, pootrzymaniu wielu ran, gdy nie mógł już podołać walącym się nań ciosom,Saul nie mając dość siły, by się zabić, rozkazał giermkowi, aby wyciągnąłjego miecz i przebił go nim, zanim wrogowie zdołają go ująć żywego.Ponieważ jednak giermek nie śmiał zabić pana, Saul sam dobył swegomiecza i, skierowawszy jego ostrze ku sobie, usiłował rzucić się na nie,ale nie zdolny był ani popchnąć miecza, ani opierając się na nim wbić gow swe ciało.Obrócił się tedy i ujrzawszy stojącego w pobliżu nieznanegomłodzieńca, zapytał go, kim jest, a dowiedziawszy się, że jest on Ama-lekitą, prosił go, by pchnął go mieczem, gdyż nie może tego uczynićwłasnymi rękami, a takiej właśnie pragnie śmierci.Młodzieniec uczyniłto i, zdarłszy złotą bransoletę z ramienia Saula i koronę królewską,zniknął.Gdy giermek ujrzał, że Saul nie żyje, sam także się zabił; z całejprzybocznej straży królewskiej nie ocalał ani jeden człowiek: wszyscypadli na owej górze zwanej Gelbue /Gelboe/.Kiedy zaś Hebrajczycymieszkający w dolinie za Jordanem i ci, którzy żyli w miastach na rów-ninie, dowiedzieli się, że Saul i jego synowie polegli i że wyginęływszystkie zastępy królewskie opuścili swe miasta i uciekli do naj-warowniejszych spośród nich; wtedy Filistyni zajęli opuszczone grody.8.Rankiem Filistyni podczas obdzierania trupów nieprzyjacielskichnatknęli się na ciała Saula i jego synów; odarli je i odrąbali ich głowy,a potem rozesłali wieść po całej krainie o zagładzie wrogów.Cały ichoręż złożyli w świątyni Astarty, a zwłoki przybili do murów miastaBetsan /Beth-szean/, które dziś zwie się Scytopolis.Kiedy jednak mie-szkańcy miasta Jabis /Jabes/ w krainie galaadzkiej dowiedzieli się o oka-leczeniu zwłok Saula i jego synów, nie mogli pogodzić się z tym, by teciała zostały bez pogrzebu; przeto najmężniejsi i najzuchwalsi spośródnich (trzeba wiedzieć, że to miasto rodzi mężów o krzepkich ciałachi duszach) wyruszyli w drogę i po całonocnym marszu dotarli do Betsanu/Beth-szean/.Wdrapali się na mury nieprzyjacielskiego grodu, zdjęli zwło-ki Saula i jego synów i zanieśli je do Jabesu, a wrogowie ani nie mogli,ani nie śmieli im przeszkodzić, tak wielkie było ich męstwo.Jabeseńczycy,odprawiwszy publiczną żałobę, pogrzebali te ciała w najpiękniejszymmiejscu swej krainy, zwanym Arura (Pole Orne), i wraz z kobietamii dziećmi przez siedem dni opłakiwali poległych: bili się w piersi i lamen-towali nad królem i jego synami, nie przyjmując ani jadła, ani napoju.9.Takiego to kresu doczekał się Saul zgodnie z proroczą zapowiedziąSamuela, ponieważ sprzeniewierzył się nakazom Boga dotyczącym Ama-lekitów i zniszczył ród arcykapłana Abimelecha /Achimelecha/, a takżemiasto arcykapłanów.Królował on przez osiemnaście lat za życia Samuelai jeszcze przez dwadzieścia dwa lata po jego śmierci. Tak więc Saulpożegnał się z życiem. KSIGA SI�DMATreśćRozdział I 1.Dawid dowiaduje się o śmierci Saula i jego synów opła-kuje śmierć Saula i Jonaty /Jonatana/ każe zabić Amalekitę układa pieśń żałobną.2.Bóg poleca Dawidowi zamieszkać w Hebro-nie pokolenie Judy ogłasza go swoim królem.3.Abener /Abner/ocala syna Saula Jebostosa /Isboseta/ i ustanawia go królem w Izraelu Abener /Abner/ i Joab potykają się pod Gabaonem klęskaAbenera /Abnera/ i pościg za nim i jego wojskiem Abener /Abner/zabija Azaela, brata Joaba Joab i Abizaj gonią Abenera /Abnera/,lecz na jego prośbę zaprzestają walki długotrwała wojna domowaIzraelitów.4.Sześciu synów Dawida Abener /Abner/ odstępujeod Jebostosa /Isboseta/ wysyła posłów do Dawida, do którego przy-staje Dawid odzyskuje żonę Melchale /Michol/ Abener /Abner/przemawia za nim do starszych Abener /Abner/ odwiedza Dawidaw Hebronie.5.Joab usiłuje przekonać Dawida o złych zamiarachAbenera /Abnera/ podstępnie przyzywa Abenera /Abnera/ do He-bronu i zabija go refleksje na temat nieokiełznanej ambicji.6.Dawid zapewnia o swej niewinności w sprawie zabójstwa Abenera/Abnera/ gorzko opłakuje jego śmierć i zjednuje sobie życzliwośćludu.Rozdział II.1
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
