Andrzej Sapkowski Narrenturm (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A nieprawiście wtedy byli i terazjesteście.Herezja pleni się jak kąkol, a każe Pismo Zwięte chwast spalać ogniem.Nakazują bulle papieskie. Zostawcie bulle uciął smagłolicy na soborowe dysputy, śmieszniebrzmią w karczmie przytaczane.A w Konstancji rację miałem, możecie gadać,co chcecie.Luksemburczyk królewskim słowem i listem żelaznym gwarantowałHusowi bezpieczeństwo.Słowo i przysięgę złamał, plamiąc tym honor monarszyi rycerski.Na to patrzeć spokojnie nie mogłem.I nie chciałem. Przysięga rycerska zawarczał Jan Nejedly ma być składana w służbieBogu, zajedno, kto przysięga, giermek czy król.Nazywacie boską służbą dotrzy-mywanie przysięgi i słowa kacerzowi? Zwiecie to honorem? Ja to zwę grzechem. Ja, jeśli daję, daję słowo rycerskie w obliczu Boga.Dlatego dotrzymuję gonawet Turkom. Turkom dotrzymywać można.Heretykom nie wolno. Iście rzekł bardzo poważnie Maciej Korzbok, oficjał poznański. Mauralbo Turczyn tkwi w pogaństwie przez ciemnotę i dzikość.Może być nawrócony.Odszczepieniec zaś i syzmatyk od wiary i Kościoła się odwraca, szydzi z nich,bluzni.Dlatego też stokroć bardziej Bogu jest ohydny.I każdy sposób walki z he-rezją jest dobry.Toż przecie nikt, kto na wilka idzie albo na psa wściekłego, niebędzie, jeśli przy zdrowych jest zmysłach, o honorze i słowie rycerskim rozpra-wiał! Na heretyka wszystko się godzi. W Krakowie gość Kantnera zwrócił ku niemu ogorzałą twarz kano-nik Jan Elgot, gdy trzeba usidlić kacerza, za nic ma tajemnicę spowiedzi.BiskupAndrzej Aaskarz, któremu służycie, zaleca to samo księżom diecezji poznańskiej.Wszystko się godzi.Zaiste. Nie kryjecie, panie, swych sympatii rzekł kwaśno Jan Nejedly z Vysoke. Ja moich też więc krył nie będę.I powtórzę: Hus był kacerz i na stos pójść mu-42siał.Król rzymski, węgierski i czeski słusznie postąpił, słowa danego czeskiemuheretykowi nie dotrzymując. I za to odparował smagłolicy tak go teraz Czesi kochają.Z tegoto powodu uciekał spod Wyszehradu z czeską koroną pod pachą.I teraz królujeCzechom, ale w Budzie, bo na Hradczany nieprędko go wpuszczą. Drwić z króla Zygmunta sobie pozwalacie zauważył Melchior Barfuss. A przecie mu służycie. Właśnie dlatego. A może dla czego innego? zgrzytnął zjadliwie Czech. Wyście sięprzecie, rycerzu, pod Tannenbergiem bili przeciwko szpitalnikom Panny Marii postronie Polaków.Po stronie Jagiełły.Króla neofity, który herezji czeskiej jawnymjest autorem i ucho chętnie ku schizmatykom i wiklefistom skłania.SynowiecJagiełły, apostata Korybutowicz, w najlepsze przecie panoszy się w Pradze, polscyrycerze w Czechach mordują katolików i rabują klasztory.I choć Jagiełło udaje,że to bez jego woli i zgody, to przecie sam z wojskiem jakoś przeciw kacerzom nierusza! A gdyby ruszył, gdyby się z królem Zygmuntem w krucjacie sprzymierzył,w mig jeden byłoby po husytach! Czemu tedy Jagiełło tego nie czyni? Właśnie smagłolicy znowu się uśmiechnął, a był to uśmieszek wielceznaczący. Czemu? Ciekawe.Konrad Kantner chrząknął głośno.Barfuss udał, że interesuje go wyłączniekapusta z grochem.Maciej Korzbok zagryzł wargi, pokiwał głową z ponurą miną. Co prawda przyznał to prawda.Król rzymski nie raz pokazał, żeprzyjacielem Korony polskiej nie jest.Zaprawdę, do walki w obronie wiary każ-dy Wielkopolanin, za nich bowiem ręczyć mogę, ochotnie stanie.Ale tylko wtedy,jeśli Luksemburczyk da gwarancję, że jeśli my na południe ruszym, to ani Krzy-żacy, ani Brandenbury na nas z najazdem nie wpadną.A jak ma taką gwarancjędać, jeśli wraz z onymi rozbiór Polski knowa? Nie mam racji, książę Konradzie? Cóż tu rozprawiać uśmiechnął się wyjątkowo nieszczerze Kantner.Nad potrzebę, widzi mi się, politykujemy.A nie idzie polityka w parze z jadłem.Które stygnie, nawiasem mówiąc. Właśnie, że mówić trza o tym zaprotestował Jan Nejedly, ku radościmłodszego rycerstwa, do którego już dwa garnki dotarły niemal nie tknięte przezrozgadanych wielmożów.Radość była przedwczesna, wielmoże pokazali, że mo-gą gadać i jeść równocześnie. Bo to uważacie, wielmożni ciągnął, pochłaniając kapustę, były przeorod świętego Klemensa nie jeno czeska to rzecz, owa wikleficka zaraza.Czesi,ja ich znam, gotowi i tu przyjść, jak chodzili na Morawę i do Rakus.Mogą przyjśćdo was, panowie.Do wszystkich, jak tu siedzicie. Pah wydął wargi Kantner, grzebiąc łyżką w misce w poszukiwaniuskwarków. W to nie uwierzę.43 Ja tym bardziej prychnął piwną pianą Maciej Korzbok. Do nas, doPoznania, krzynę za daleko mają. Do Lubusza i F�rstenwalde powiedział z pełnymi ustami Melchior Bar-fuss też z Taboru kawał drogi.O wa, nie bojam się. Tym bolej dodał z nieładnym uśmieszkiem książę że prędzej się samiCzesi gości doczekają, niż do kogo pójdą.Zwłaszcza teraz, gdy %7łiżki nie stało.Tak sobie myślę, że gości tylko patrzeć, co dnia Czesi ich wyglądać powinni. Krucjata? Wiecie co może, wasza łaskawość? Nijak nie odparł Kantner z miną, która sugerowała coś przeciwnego.Jeno tak sobie dumam.Gospodarzu! Piwa!Reynevan cichcem wymknął się na podwórze, a z podwórza za chlew i w krza-ki za warzywnik.Ulżywszy sobie należycie, wrócił.Ale nie do izby.Wyszedłprzed wrota, długo patrzył na ginący w sinej mgiełce gościniec.Na którym, kuuspokojeniu, nie zobaczył nadjeżdżających cwałem braci Sterczów.Adela, pomyślał nagle, Adela wcale nie jest bezpieczna u ligockich cysterek.Powinienem.Powinienem.Ale boję się.Tego, co mogą zrobić mi Sterczowie.Tego, o czymw szczegółach opowiadają.Zawrócił na podwórze.Zdumiał się, ujrzawszy księcia Kantnera i Haugwitza,raznie i lekko wychodzących zza chlewów.W zasadzie, pomyślał, czemu tu siędziwić.W krzaki za chlewikami nawet książęta i seneszale chadzają.I to piechotą. Nadstaw no uszu, Bielau rzekł obcesowo Kantner, myjąc ręce w kuble,który w pośpiechu podstawiła mu dziewka służebna. I słuchaj, co powiem.Niepojedziesz ze mną do Wrocławia. Wasza książęca. Zamknij gębę i nie otwieraj jej, póki nie rozkażę.Robię to dla twojegodobra, chłystku.Bo więcej niż pewien jestem, że we Wrocławiu mój brat biskupwsadzi cię do wieży prędzej, niż zdążysz wymówić benedictum nomen Iesu.Bi-skup Konrad wielce cięty jest na cudzołóżców, pewnie, hehehe, nie lubi konkuren-cji, hehehe.Wezmiesz tedy tego konia, com ci go użyczył i pojedziesz do MałejOleśnicy, do komandorii joannickiej.Rzekniesz komandorowi Dytmarowi de Al-zey, żem cię przysłał na pokutę.Tam cicho posiedzisz, aż cię nie wezwę.Jasne?Musi być jasne.A na drogę naści tu sakiewkę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook - pobieranie - do ÂściÂągnięcia - pdf - download

Podobne