[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dla szefów General Motors i Forda taki pomysł prawdopodobnieza bardzo pachniał komunizmem.Okazało się to bardzo kosztowną omyłką[11].Na początku ubiegłego wieku słynny ekonomista z Harvardu, Joseph Schumpeternapisał, że kapitalizm wyzwala fale destrukcji porównywalne z występującymi co 50 latpowodziami.Schumpeter zauważył, że przez większość czasu przedsiębiorstwa gładkowspółegzystują[12].Czasem jednak, mniej więcej co 50 lat, społeczeństwo zalewanapędzana przez przemysł fala innowacji.Niszcząc stare zwyczaje, innowacja ta osadza jednak w ich miejsce nowe[13].Inni ekonomiści oraz biznesmeni utrzymują, że czaswystępowania cykli biznesowych jest inny, chociaż większość zgadza się, że zrozumienieczasu stanowi klucz do zrozumienia biznesu.Przykładowo Max Ways, redaktormagazynu Fortune, twierdzi, że tempo zmian jest 50 razy większe niż przeciętne tempoz poprzednich wieków .Powiedział to w 1959 roku[14]! W odróżnieniu oddestruktywnego, terazniejszo zorientowanego kapitalizmu w wykonaniu Enronu, ideakreatywnej destrukcji Schumpetera na dłuższą metę jest zdrowa.W latach sześćdziesiątych minionego stulecia guru zarządzania Warren Bennis orazpewien socjolog z wykształcenia, a pisarz sztuk teatralnych z powołania, Philip Slaternapisali The Temporary Society (Społeczeństwo tymczasowe), gdzie przekonywali, żetempo zmian będzie ciągle przyśpieszać, aż do momentu, gdy wszystko stanie siętymczasowe[15].Znaczące zmiany, które w przeszłości występowały jedynie co mniejwięcej 50 lat, nagle zaczęły się pojawiać nieustannie.Dzisiaj dostrzegamy różnicę międzyczasem internetowym a czasem rzeczywistym[16].Fale kreatywnej destrukcji oraz zmiany,opisane przez Schumpetera i innych, stały się tak regularne, że w chwili obecnej sązjawiskiem normalnym i trwałym.Wszystko wokół nas zmienia się z zapierającą dechw piersiach prędkością.Zapowiedziany przez Schumpetera, pięćdziesięcioletni cyklbiznesowy odbywa się teraz w ciągu zaledwie sekund.Niebawem będzie liczonyw nanosekundach.Czas jako problem, czas jako element zespołu, czas jako przeciwnik oraz czas jakouniwersalna siła i katalizator zmian wszystkie te perspektywy, podobnie jak czas,pieniądze oraz biznes, są ze sobą powiązane.Dzisiaj jednak gospodarka nadal pozostajezdominowana przez stare poglądy na temat czasu.Przykładowo, fundamentalnym pojęciemteorii ekonomicznej jest niedobór.Klasyczny model ekonomiczny zakłada, że nie istniejewystarczająca ilość zasobów dla wszystkich.Rolą regulacji biznesowych i gospodarczychjest więc rozdystrybuowanie deficytowych zasobów między konkurencyjnymi sposobamiich pożytkowania.Niektórzy ekonomiści próbowali podważyć teorię niedoboruw klasycznej ekonomii.Wśród nich był między innymi ekonomista z Harvardu JohnKenneth Galbraith, utrzymujący, że w powojennej gospodarce niedobór nie stanowi jużdłużej podstawowej cechy charakterystycznej[17], ponieważ wiele narodów a z całąpewnością kraje należące go grupy G8 posiadają wystarczającą ilość podstawowychzasobów, takich jak pożywienie i schronienie.Tak naprawdę mamy nadwyżkę tak wielurzeczy, że musimy dbać o to, by stawały się modne , żeby zwiększyć ich pożądanie,utrzymując tym samym popyt na sztucznym poziomie[18].Z taką sytuacją mamy doczynienia już od jakiegoś czasu.Jednym z pierwszych producentów, którzy zdali sobiesprawę, że podaż przewyższyła popyt, był producent zastawy stołowej Wedgwood.KiedyśWedgwood produkował tylko jeden rodzaj zastawy stołowej.Stanowiło to dla niegoproblem, ponieważ kiedy bogata rodzina zakupiła już jeden zestaw, ich potrzeby zostałyzaspokojone.Po to by sztucznie zwiększyć popyt zwiększając tym samym zyski Wedgwood wypuścił drugą linię zastawy stołowej.Mechanizm ten obserwujemy dzisiaj wśród mnożących się marek oraz różnorodnych linii produktów, od torebek po ubrania,buty, perfumy oraz bieliznę pościelową.Zwolennicy teorii klasycznej twierdzą, że gdyby Galbraith miał rację i niedobórrzeczywiście został wyeliminowany, gospodarka powinna ulec znaczącej zmianie, a tak niejest
[ Pobierz całość w formacie PDF ]