[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W większości wypadków wydawano wyrok śmierci, po czymniezwłocznie następowała egzekucja.84 Wszyscy ci więzniowie, podob-nie jak i zakładnicy, szli na śmierć odważnie i spokojnie w przekona-niu, że składają życie w ofierze ojczyznie.Często widziałem w ichoczach fanatyzm, który mi przypominał badaczy Pisma św.i ich zacho-wanie się przed śmiercią.Inaczej umierali więzniowie kryminalni, którzy zostali skazani przez82Egzekucje odbywały się początkowo w dołach żwirowni na terenie obozu macierzystego, pózniejna podwórzu bloku 11.83Rewir (skrót od Krankenrevler) szpital obozowy, określany w Oświęcimiu również jakoKrankenbau (dla więzniów).84W toku śledztwa w sprawie zbrodni popełnionych w Oświęcimiu nie zdołano ustalićani jednego przypadku, w którym sąd" urzędujący w bloku 11 wydałby wyrok unie-winniający H�ss stwierdził w swych ustnych wyjaśnieniach, że gestapowcy przywoziligotowy wyrok, zatwierdzony już do wykonania. sąd dorazny za napady rabunkowe, kradzieże dokonane w bandzie albo zachowywali się z tępą obojętnością, albo jęczeli, lamentowalii żebrali o łaskę.W Oświęcimiu występowało to samo zjawisko co podczas egzekucyjw Sachsenhausen: ci, którzy umierali w imię pewnej idei, szli na śmierćśmiało i spokojnie, aspołeczni zaś zachowywali się bądz obojętnie, bądzbronili się przed śmiercią.Chociaż ogólne warunki bytowania były w Oświęcimiu naprawdę złe,to jednak żaden polski więzień nie chciał być przeniesiony do innegoobozu.Z chwilą, gdy więzniowie dowiadywali się, że mają być przenie-sieni, używali wszelkich środków, aby móc pozostać w Oświęcimiu.Gdyw 1943 r.przyszedł ogólny rozkaz, na mocy którego wszyscy Polacymieli być przeniesieni do obozów w Rzeszy, zostałem zasypany prośba-mi ze wszystkich placówek pracy, uzasadniającymi nieodzowną obec-ność Polaków.Trzeba było zarządzić przymusową wymianę procento-wą.Nigdy nie słyszałem o tym, aby jakiś polski więzień zgłosił siędobrowolnie do innego obozu.Nie mogłem się nigdy dowiedzieć, jakibył powód tego kurczowego trzymania się Oświęcimia.Polscy więzniowie dzielili się na trzy wielkie grupy polityczne, któ-rych zwolennicy gwałtownie się zwalczali.Najsilniejsza wśród nich byłanacjonalistyczno-szowinistyczna.Walczyły one między sobą o wpływo-we stanowiska.Więzień, który osiągał ważne stanowisko w obozie,szybko ściągał do siebie tych więzniów, którzy należeli do jego grupy,i usuwał z zasięgu swojej władzy członków innych grup, nierzadko przypomocy nikczemnych intryg.Nie waham się powiedzieć, że niektóreprzypadki tyfusu plamistego lub brzusznego ze śmiertelnym wynikiemnależy zapisać na konto tych walk o władzę.Nieraz słyszałem od leka-rzy, że właśnie w rewirze stale odbywały się gwałtowne walki o wpły-wy.To samo działo się na terenie Oddziału Zatrudnienia.Szpital i Od-dział Zatrudnienia stanowiły przecież kluczowe pozycje w życiu obozo-wym; kto je umiał opanować, ten rządził.Rządzono się tam, i to by-najmniej nie wstrzemięzliwie.Zajmując ważne stanowiska, można byłoumieszczać swoich przyjaciół na takich placówkach, gdzie się chciałoich mieć.Można było także przenosić lub w ogóle pozbywać się innychwięzniów będących w niełasce.W Oświęcimiu wszystko to byłomożliwe.8585Wielu szczerze patriotycznych i demokratycznych więzniów Polaków rozumiało znacze-nie międzynarodowej solidarności w walce z faszyzmem niemieckim i rodzimym i praco-wało ofiarnie w obozowym Ruchu Oporu.Celem tej walki nie był kawałek chleba, alemiędzy innymi izolowanie i likwidacja zielonego" (kryminalnego) pomocniczego aparatuterroru w obozie.We wszystkich czerwonych" obozach szpital był w tej walce prawdziwątwierdzą więzniów politycznych.Podobnie szpital oświęcimski był siedzibą władz RuchuOporu, miejscem wykonywania wyroków na zdrajcach, centralą konspiracyjnych dostaw Te walki polityczne o władzę toczyły się w Oświęcimiu nie tylkomiędzy polskimi więzniami.Antagonizmy polityczne istniały we wszyst-kich obozach i wśród wszystkich narodowości.Nawet wśród czerwo-nych Hiszpanów w Mauthausen istniały dwie grupy zwalczające sięgwałtownie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]