Balzac Honoriusz Ojciec Goriot

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czyż niejest się związanym na życie? Któż z nas przewiduje rozstanie, gdy ufa, że jest mocnokochanym? Przysięgacie nam wiekuistą miłość: jak wówczas zachować rozdział interesów?Nie wie pan, co wycierpiałam dzisiaj, kiedy Nucingen odmówił mi wręcz sześciu tysięcy; on,który daje je co miesiąc swej kochance, dziewczynie z baletu! Chciałam się zabić.Najszaleńsze myśli przychodziły mi do głowy.Były chwile, że zazdrościłam losu służącej,mojej pokojówce.Udać się do ojca: szaleństwo.Zarżnęłyśmy go obie z Anastazją; biednyojciec sprzedałby samego siebie, gdyby mógł uzyskać sześć tysięcy.Wtrąciłabym go tylko napróżno w rozpacz.Ocalił mnie pan od wstydu i śmierci, byłam pijana z bólu.Ach, panie,winna byłam panu to wyjaśnienie, postąpiłam sobie z panem jak szalona.Kiedy pan odszedł ikiedym pana straciła z oczu, chciałam uciec pieszo.gdzie? nie wiem.Oto życie połowykobiet w Paryżu: zbytek na zewnątrz, męczarnie w duszy.Znam stworzenia jeszczenieszczęśliwsze ode mnie.Wszak istnieją kobiety zmuszone prosić kupców o fałszywerachunki.Inne muszą okradać mężów: jedni myślą, że kaszmir za dwa tysiące frankówkosztuje pięćset, drudzy, że kaszmir za pięćset wart jest dwa tysiące.Spotyka się biednekobiety, które głodzą własne dzieci i ciułają, aby mieć suknię.Ja nie skalałam się dotąd takimoszukaństwem.A teraz moja największa udręka.Są kobiety, które sprzedają się mężom, abypanować nad nimi, ale ja przynajmniej jestem wolna! Gdybym chciała, Nucingen okryłbymnie złotem, a ja wolę płakać z głową na sercu człowieka, którego mogę szanować.Och, dziświeczór de Marsay nie będzie miał prawa patrzyć na mnie jak na kobietę, którą zapłacił.Wcisnęła twarz w dłonie, nie chcąc pokazać łez Eugeniuszowi, który odkrył jej lica, abysię przyjrzeć: wspaniała była w tej chwili. Mieszać pieniądze w rzeczy serca, czyż to nie jest okropne? Nie będzie mnie pan mógłkochać rzekła.To pomieszanie dobrych uczuć, które czynią kobietę tak wzniosłą, oraz błędów, do którychzmusza ją nasz ustrój społeczny, oszałamiało Eugeniusza.Szeptał słodkie i kojące słowa,podziwiając tę piękną kobietę, tak naiwnie nieostrożną w wybuchu boleści. Nie ukujesz sobie z tego broni przeciw mnie? rzekła. Przyrzeknij mi. Och, pani, niezdolny jestem. odparł.Wzięła go za rękę i położyła ją na sercu ruchem pełnym wdzięczności i uroku. Dzięki panu znów jestem wolna i szczęśliwa.%7łyłam jak pod uciskiem żelaznej ręki.Chcę teraz żyć skromnie, nic nie wydawać.Będę ci się podobała tak, jak jestem, nieprawdaż?Niech pan to zachowa rzekła biorąc jedynie sześć banknotów. Sumiennie biorąc, winnapanu jestem tysiąc talarów: umyśliłam sobie; że będziemy grali do połowy.Eugeniusz bronił się jak dziewica.Ale kiedy baronowa rzekła: Będę pana uważała zawroga, jeśli nie chcesz być moim wspólnikiem , wziął pieniądze. To będzie kapitał zakładowy w razie nieszczęścia rzekł.70 Oto słowo, którego się lękam rzekła blednąc. Jeśli pan chce, abym czymś była dlapana, przysiąż mi, że nie wrócisz nigdy do szulerni.Boże! Ja miałabym pana pchnąć na złedrogi! Umarłabym z bólu.Przybyli do domu.Kontrast tej nędzy i bogactwa oszałamiał studenta; w uszachzabrzmiały mu posępne słowa Vautrina. Niech pan siada tutaj rzekła baronowa, wchodząc do swego pokoju i wskazująckozetkę przy kominku. Trzeba mi napisać bardzo trudny list! Może mi pan doradzi. Niech pani nic nie pisze rzekł Eugeniusz. Niech pani włoży banknoty do koperty,zaadresuje i odeśle przez pannę służącą. Ależ pan jest kochany, nieoceniony człowiek rzekła. Ach, co to znaczy wychowanie!To, co mi pan poradził, to czystej krwi Beaus�ant dodała z uśmiechem. Urocza jest rzekł do siebie Eugeniusz, coraz bardziej rozkochany.Rozejrzał się po pokoju, który oddychał rozkosznym wykwintem bogatej kurtyzany. Podoba się? rzekła, dzwoniąc na służącą. Tereso, zanieś to do pana de Marsaya ioddaj jemu samemu.Jeśli go nie zastaniesz, odniesiesz list z powrotem.Teresa wyszła obrzuciwszy Eugeniusza sprytnym spojrzeniem.Oznajmiono obiad.Rastignac podał ramię pani de Nucingen i przeszedł z nią do wytwornej jadalni, gdzie zastałten sam zbytek, który podziwiał u kuzynki. W dniu opery rzekła przyjdzie pan zawsze na obiad i będzie mi pan towarzyszył. Przyzwyczaiłbym się do tego słodkiego życia, gdyby ono miało trwać; ale jestembiednym studentem, który musi zdobywać fortunę. Zdobędzie pan rzekła śmiejąc się. Widzi pan, wszystko się układa: niespodziewałam się, że będę tak szczęśliwa.Jest w naturze kobiet dowodzić niemożebnego możebnym i niweczyć fakty przeczuciami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook - pobieranie - do ÂściÂągnięcia - pdf - download

Podobne