Morrell Dav

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zdecydował się jednak działać inaczej.Odwrócił się z powrotem twarzą do wejścia iczekał.Zimą sień chroniła plebanię od wiatrów.Shean mimo woli pomyślał, że tutejszeprzeciągi były niczym w porównaniu z lodowatymi zimami, jakie spędził w klasztorze,kiedy jedyne zródło ciepła stanowił piec, w którym mógł napalić dostarczanymi mu do90celi przez dyżurnych braci polanami drewna.Dyżurni bracia.Pustelnicy.Nie żyją! Jęk-nął.Nagle uświadomił sobie, że ojciec Hafer długo nie nadchodzi, że zaraz wróci ksiądz,który odprawiał nabożeństwo i znajdzie tutaj intruza w przebraniu duchownego.Pod-niesie alarm, kiedy rozpozna szaty skradzione z zakrystii.Usłyszał zgrzyt zamka u drzwi i krew zaczęła mu szybciej krążyć.Skoczył za uchy-lające się skrzydło drzwi.Zobaczył cień.Przywarł do ściany, czuł napór na piersi.Cieńwszedł do korytarza.I kiedy ojciec Hafer walcząc z atakiem kaszlu zamykał za sobądrzwi, znalazł się twarzą w twarz z Sheanem.�� XII.�� Proszę księdza, wszystko wytłumaczę.Ksiądz otworzył szerzej ciemne płonące gniewem oczy. To brat& ?Shean uniósł ręce. Przepraszam.Mówię szczerze.Gdybym zdawał sobie sprawę z tego, że ksiądz jestchory, znalazłbym& znalazłbym inny sposób& To brat& ! Nie mamy czasu.Musimy stąd wyjść.Tu nie możemy bezpiecznie rozmawiać.Shean mówił szybko, próbował uspokoić księdza, powstrzymać wybuch oburzenia,który musiałby zwrócić uwagę na plebanii. Proszę mi wierzyć.%7łałuję, że kazałem księdzu iść aż tak& Nie mamy czasu? Musimy stąd iść? Tu nie jest bezpiecznie? Ojciec Hafer przy-glądał mu się ze zdumieniem. Co brat, na miłość Boską, wygaduje? Opuścił bratklasztor.Tą kartką zmusił mnie brat do zabawy w jakieś męczące podchody.Co to zaprzebranie?& Stracił brat&Nagle zamilkł.Psychiatra wziął górę nad duchownym.Zorientował się chyba, że po-pełnił błąd. Nie, ojcze.Rozumu nie straciłem.Możliwe jednak, że duszę. Shean wskazałdrzwi, zza których dobiegał hałas z ulicy. A jeśli nie będę uważać, to stracę także i ży-cie.Na klasztor był napad.Wszyscy zakonnicy nie żyją.A mnie ścigają.Szara twarz ojca Hafera gwałtownie zbladła.Cofnął się zszokowany tym, co usłyszał,a może bał się znalezć zbyt blisko Sheana. Nie żyją? To niemożliwe! Czy brat zdaje sobie sprawę z tego, co mówi? Powiedziałem: nie mamy czasu.Obu nam grozi niebezpieczeństwo.Ten, kto ichzabił, może tu przyjść.Mordercy mogą już być tutaj. Ależ to szaleństwo.Nie& Pózniej wytłumaczę.Ale najpierw musimy stąd wyjść.Zna ksiądz jakieś miejsce,gdzie moglibyśmy porozmawiać? Bezpieczne miejsce. Słysząc nagły hałas, Shean wy-91konał błyskawiczny obrót ku drzwiom prowadzącym do dalszych pomieszczeń.Drzwiotworzyły się i wyjrzał zaniepokojony chudy człowiek w stroju duchownego. Zdawało mi się, że słyszę głosy.Przyjrzał się dokładnie im obu, a szczególnie sutannie i komży Sheana.Zmarszczyłczoło spostrzegłszy poruszenie na ich twarzach. O, ojciec Hafer.Wszystko w porządku?Sheanowi serce zabiło niespokojnie.Nie spuszczał wzroku ze swego spowiednika.Ten zaś wstrzymał oddech i po chwili odwzajemnił napięte pytające spojrzenie She-ana.Potem odwrócił się ku czekającemu w drzwiach wikaremu. Czy w porządku? Wręcz przeciwnie.Otrzymałem właśnie złe wiadomości do-tyczące kogoś, komu kiedyś udzieliłem porady.Obawiam się, że znowu będę musiałwyjść.Shean odetchnął z ulgą.Stojący w drzwiach ksiądz zastanawiał się nad tym, co usłyszał. Skoro ojciec musi.Proszę jednak pamiętać o odpoczynku. W swoim czasie.Ta sprawa nie może czekać.Wysoki wikary jeszcze raz spojrzał na Sheana. Musiał się ksiądz bardzo śpieszyć,jeśli się nawet nie przebrał po mszy świętej.Z której parafii& ?Ojciec Hafer powstrzymał go. Nie, lepiej będzie, jeśli ten ksiądz nie zawiedzie pokładanego w nim zaufania.Kło-potliwe informacje nie są nam potrzebne, prawda? Słusznie. Ale zmartwiony ojciec Hafer zwrócił się do Sheana teraz już można tozdjąć.Popatrzyli na siebie ze zrozumieniem.ksi|�ga trzeciaanio�� stró��Dom Rekolekcyjny�� I. Nie.Na pewno nie.Wszyscy?& głos ojca Hafera załamał się.Shean siedział naprzeciwko, oceniał sytuację.Wydawało się, że ksiądz mu wierzy, alerównocześnie wciąż walczy ze sobą.W pierwszym odruchu podejrzewał, że Shean stra-cił rozum, a teraz sam zażarcie broni się przed obłędem, kwestionując prawdziwość wie-ści nie do pojęcia, nie do zniesienia. I nikt, Boże wspomóż nas, nie ocalał?& Nie sprawdzałem wszystkich cel.Nie miałem czasu.To by było niebezpieczne.Alew tych, do których zajrzałem& W kuchni znalazłem zastrzelonych dwóch dyżurnychbraci.Widzi ksiądz, z początku dzwon na nieszpory nie dzwonił.Potem się odezwał, aletrochę pózniej niż powinien.To świadczy o tym, że nikt nie uszedł z życiem. Chyba niekoniecznie& Chodzi o nawyk [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook - pobieranie - do ÂściÂągnięcia - pdf - download

Podobne