[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W tym samym tygodniu AJC zaprosił na swoje doroczne spotkanie w charakterze gościa honorowegozachodnioniemieckiego ministra spraw zagranicznych.W tym tez duchu Michael Berenbaum z waszyngtońskiego Muzeum Holokaustu usprawiedliwiał podroż Reagana do Bitburga i jego oświadczenia „naiwnym amerykańskim optymizmem".(Shafir, Ambiguom Relations, s.302-304; Berenbaum, After Tragedy, s.14).46 Seymour Martin Lipset i Earl Raab, Jews and the New American Scenę, Cambridge 1995, s.1547 Novick, The Holocaust., s.166.4648 Lipset i Raab, Jews., s.26-27.49 Charles Silberman, A Certain People: American Jews and Their Lives Today, Nowy Jork 1985, s.78,80-81.50 Novick, The Holocaust., s.170-172.51 Arnold Forster, Benjamin R.Epstein, The New Anti-Semitism, Nowy Jork 1974, s.107.52 Jean-Paul Sartre, Anti-Semite and Jew, Nowy Jork 1965, s.28.53 Siedel , Never too Late, s.222.Seth Mnookin, Will NYPD Look to Los Angeles for Latest "Sensetivity" Training? , "Forward „Forward", 7 stycznia 2000.Artykuł e ADL i Centrum Szymona Wiesenthala Wiesenthala walczą ze sobą o koncesje na programy nauczania "tolerancji"54 Noam Chomsky, Pirates and Emperors,NowyJorkl986, s.29-30 (Ru-binstein).55 Zob.wyniki ostatnich badań opinii publicznej, które potwierdzają tę tendencję: Murray Friedman, Are American Jews Moving to the Right?, „Commentary", kwiecień 2000.Podczas wyborów na burmistrza Nowego Jorku w 1997 r, liberalna kandydatka Partii Demokratycznej Ruth Messinger walczyła o glosy z konserwatywnym republikaninem Rudolphem Giulianim.Aż 75% żydowskich głosów przypadło Giulianiemu.W ten sposób Żydzi przekroczyli nie tylko tradycyjne podziały partyjne, ale i etniczne (Messinger jest Żydówką).56 Zapewne zmianę tę częściowo spowodowało zastąpienie kosmopolitycznych, wywodzących się z Europy Środkowej przywódców żydowskich przez pochodzących z Europy Wschodniej żydowskich karierowiczów i szowinistów,w rodzaju burmistrza Nowego Jorku Edwarda Kocha czy redaktora naczelnego „New York Times" A.M.Rosenthala.Warto tu zauważyć, że żydowscy historycy, którzy odcinają się od dogmatyzmu holokaustu, pochodzą zazwyczaj z europy Środkowej — np.Hannah Arendt, Henry Friedlander, Raul Hilberg czy Arno Mayer.57 Zob.np.Jack Salzman, Cornel West (red.), Struggles in the Promised Land, Nowy Jork 1997, rozdz.6, 8, 9, 14, 15.(Kaufman na s.111; Greenberg na s.166).Faktem jest, że znacząca mniejszość Żydów odcięła się od tego zwrotu w prawo.58 Nathan Perlmutter, Ruth Ann Perlmutter, The Real Anti-Semitism in America, Nowy Jork 1982.59 Novick, The Holocaust., s.173 (Podhoretz).ROZDZIAŁ 2OSZUŚCI, HANDLARZE I HISTORIAZdaniem znanego izraelskiego pisarza Boasa Evrona tzw.świadomość holokaustu jest niczym innym jak „oficjalną, propagandową indoktrynacją oraz produkcją sloganów i fałszywego wizerunku świata", a jej prawdziwym celem „wcale nie jest zrozumienie przeszłości, lecz manipulowanie teraźniejszością".Hitlerowski holokaust jako taki nie służy żadnym konkretnym celom politycznym.Może on zarówno motywować do sprzeciwu, jak i do poparcia izraelskiej polityki.Kiedy się jednak spojrzy nań przez pryzmat ideologiczny, to, według Evrona, „pamięć hitlerowskiej zagłady staje się potężnym orężem w rękach izraelskich przywódców i żydowskiej diaspory"1.Hitlerowski holokaust— wydarzenie historyczne przeobraża się w holokaust — ideologię.Postawę tak pojmowanego holokaustu stanowią dwa centralne dogmaty: (1) Holokaust jest absolutnie wyjątkowym wydarzeniem historycznym; (2) Holokaust stanowi kulminacyjny punkt irracjonalnej, odwiecznej nienawiści gojów wobec Żydów.Żaden z tych dogmatów nie zaistniał w publicznej dyskusji przed wojną sześciodniową w 1967 r.I chociaż stały się one tematami przewodnimi literatury holokaustu, to jednak nie zaistniały również w żadnej poważnej pracy naukowej na temat hitlerowskiego holokaustu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]