[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Musiałem się nauczyć tego poprzez łączenie doznań:do uczucia lub dzwięku dodając wymiar wzrokowy.- Możecie stosować łączenie, ucząc klienta używania wszystkich systemów, co jestkorzystne dla każdego.Aatwo również sprawdzić, jakich systemów reprezentacjiużywacie z łatwością, a które dostarczają wam problemów.Następnie poprzezłączenie spróbujcie rozwinąć te systemy w takim samym stopniu.Powiedzmy, że bez trudu wykorzystujecie system kinestetyczny, nie potraficiejednak tworzyć obrazów.Postarajcie się zatem poczuć, jak wyciągacie rękę i dotykacie kory drzewa.Badajcie ją dotykiem tak długo, aż uzyskacie naprawdę silnedoznania kinestetyczne.Następnie wyobrazcie sobie wzrokowo rękę, a pózniejoczyma wyobrazni zobaczcie, jakie jest drzewo, odwołując się nieustannie do doznańzwiązanych z kształtem, temperaturą i strukturą kory.Jeżeli łatwo tworzycie obrazy, achcecie rozwinąć system słuchowy, wyobrazcie sobie samochód na wirażu ispróbujcie usłyszeć pisk opon.Mężczyzna:- Czy terapeuta niewidomy od urodzenia jest w niekorzystnym położeniu?- Wzrokowe wskazówki docierania są tylko jednym ze sposobów uzyskaniainformacji.Istnieją jeszcze inne metody, dzięki którym można poznać takie same, atakże inne fakty.Na przykład, ton głosu jest ważniejszy przy wzrokowym docieraniudo informacji niż przy kinestetycznym.Tempo mówienia zwiększa się przydocieraniu wzrokowym, zmniejsza przy kinestetycznym.Przy pierwszym z nichoddycha się wysoko, klatką piersiową, a przy drugim nisko, brzuchem.Istniejebardzo, bardzo wiele wskazówek.Jesteśmy w stanie dostrzec tylko część z nich.Wasza świadomość ogranicza się w zasadzie do siedmiu (plus minus dwa)elementów.Możemy więc powiedzieć: Słuchajcie, normalnie dostrzegacie tylkoniektóre wymiary doświadczenia, w rzeczywistości zaś istnieją inne jego rodzaje;chcielibyśmy zwrócić na nie waszą uwagę i zobaczyć, czy możecie wykorzystać je wefektywny sposób .Pewne informacje mogę uzyskać obserwując ton głosu, zmiany tempa mówienia,oddechu lub odcienia skóry pokrywającej wnętrze dłoni.Niewidomy może w innysposób posiąść te same informacje.Najłatwiejszy z odkrytych przez nas sposobów ichuzyskiwania to ruchy oczu (klasę tego rodzaju informacji nazwaliśmy systememreprezentacji ).Osoby, które chciałyby się tego nauczyć, przyswoją go sobie beztrudu.Kiedy już to potrafią, możemy je uczyć rzeczy, które łączą się z innymiwymiarami doświadczenia.Niektórzy uważają, że niewidomy terapeuta znajduje się w niekorzystnej sytuacji.Jednakże każdy z nas jest w pewnym stopniu niewidomy.Tymczasem osoba, któranie ma żadnej szansy na odzyskanie wzroku, mimo to ma przewagę nad większościąspecjalistów zajmujących się porozumiewaniem się: ona wie, że nie widzi i aby tozrekompensować, musi ćwiczyć sprawność innych zmysłów.Na przykład, kilkatygodni temu w seminarium uczestniczył całkowicie niewidomy mężczyzna.Rokwcześniej nauczyłem go zdolności rozpoznawania systemów reprezentacji za pomocąinnych sposobów.Nie tylko potrafił to robić, ale radził sobie tak samo dobrze jakkażda widząca osoba spośród tu obecnych.Większość ludzi jest upośledzona podwzględem zdolności sensorycznych.Ogromna ilość doświadczenia przechodzi oboknich, nie potrafią dostrzec wielu informacji, ponieważ kierują się zasadami, którewytworzyli w swoim wewnętrznym świecie i w otaczającej rzeczywistości próbująznajdować to, co do niego pasuje.Nawiasem mówiąc, jest to niezły sposób na stwarzanie sobie wielurozczarowań.Człowiek konstruuje wyobrażenia o tym, jaki powinien być świat, w myślwłasnych oczekiwań ustawicznie dąży do tego, by robić wszystko w ten sam sposób.Będzie rozczarowany tak długo, dopóki świat nie będzie pasował do skonstruowanego przezeń obrazu.A ponieważ rzeczywisty świat nigdy nie będzie muodpowiadał, jest to jedna z najlepszych metod, jakie znam, aby żyć w staniepermanentnego rozczarowania.Innym bogatym zródłem informacji jest obserwacja programów motorycznych,które można dostrzec, gdy obserwowana osoba myśli o jakiejś czynności.Dlaprzykładu, Ann, czy mogłabyś usiąść w pozycji normalnej , nie ze skrzyżowanyminogami? Dziękuję ci.Pozwól, że teraz zadam ci pytanie wstępne.Czy prowadziszsamochód? (Tak).Czy jest tak, że najczęściej prowadzisz określony wóz? (Tak).Dobrze, teraz zadam ci pytanie, na które nie odpowiadaj głośno, tylko wewnętrznie.Ten samochód ma ręczną czy automatyczną skrzynię biegów?.Może jeszcze ktośzauważył odpowiedz? Czy odgadłeś ją i potrafisz sprawdzić, czy masz rację?Mężczyzna:- Chodzi tu o ręczną skrzynię biegów.- Po czym to poznałeś? Mężczyzna:- Zauważyłem ruch prawej ręki Ann.- Czy na pewno ta odpowiedz dotyczy ręcznej skrzyni biegów? Mężczyzna:- Sądzę, że tak.- Teraz Ann: czy to prawda? (Nie).Nie, skrzynia jest automatyczna
[ Pobierz całość w formacie PDF ]