[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.p.n.e., w którym Cycero pisze do Attyka: Clodia quid egerit, scribas ad me velim („Chciałbym, abyś napisał mi, co zrobiła Klodia”).Czy Cycero szukał wyjaśnienia jakiejś zasłyszanej plotki, czy też przyszła mu ona na myśl zupełnie bez związku? Nigdy się tego nie dowiemy.Pragnę wymienić tu kilka prac, na które natrafiłem podczas zbierania materiałów do Rzutu Wenus.Najważniejsza wśród nich jest wspaniale komentowana Catullus and His World: A Reappraisal T.P.Wisemana (Cambridge University Press, 1985), która sięga daleko i szeroko, aby oddać żywy obraz kręgu Katullusa w historii, fikcji i akademickich mitach.Studiów nad Katullusem zresztą nie brakuje; można wybierać w wielu pracach: od godnej podziwu Catullus and Horace (Henry Holt & Company, 1928) aż po wnikliwą i nowoczesną w ujęciu Catullus Charlesa Martina (Yale University Press, 1992).Liczne są tłumaczenia jego poezji.Dostępna (w każdym tego słowa znaczeniu) jest pozycja wydawnictwa Penguin; wersja Horace’a Gregory’ego z roku 1956 jest trudniejsza do zdobycia, ale wysiłek będzie stokroć nagrodzony.Czytelnicy znający łacinę mogą sięgnąć po użyteczny zbiór Phyllis Young Forsyth The Poems of Catullus: A Teaching Text (University Press of America 1986).Słynną mowę Cycerona w obronie Marka Celiusza można znaleźć w tłumaczeniu Michaela Granta jego Wybranych mów politycznych (Penguin, 1969).Polecałbym także wyborny, cięty komentarz R.G.Austina do tekstu oryginalnego (Oxford 1933, 3.wydanie 1960).I jeszcze garść informacji pobocznych.Książka Maartena J.Vermaserena Cybele and Attis: The Myth and the Cult (Thames & Hudson, Londyn 1977) jest skarbnicą wiedzy o Wielkiej Matce i jej kapłanach-kastratach.Jasny obraz nieustannej wojny między Cyceronem i Klodiuszem daje tłumaczenie z komentarzem Shackletona Baileya Back From Exile: Six Speeches Upon His Return („Sześć mów po powrocie z wygnania”, American Philological Association, 1991).Melodramatyczną opowieść o decemwirze Appiuszu Klaudiuszu i nieszczęsnej Wirginii wziąłem z trzeciej księgi Dziejów Rzymu Liwiusza.Wyjaśnienie dowcipu na temat Noli, który Celiusz włączył do swojej mowy, można znaleźć w pracy T.W.Hillarda In triclinio Coam, in cubiculo Nolam: Lesbia and the Other Clodia („Liverpool Classical Monthly”, czerwiec 1981).Znaczną część badań przeprowadziłem w bibliotece Doe Library na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley oraz w Perry-Castaneda Library na Uniwersytecie Teksańskim w Austin.Specjalne podziękowania składam: Bradowi Craftowi, który pomógł mi zdecydować się na podjęcie tematu Klodii i spółki, podarowując mi egzemplarz wydanej w 1844 roku książki Forberga Manual of Classical Erotology (De figuris Veneris); Penni Kimmel za jej komentarze do rękopisu; Terri Odom za lekturę przed oddaniem do druku; Barbarze Saylor Rodgers za uzmysłowienie mi, że świat pełen jest najbardziej nieoczekiwanych wzajemnych powiązań; a także moim przyjaciołom z Austin, Gary’emu Coody oraz Anne i Deborah Odom, którzy zapewnili autorowi miejsce odpoczynku od pracy.* * *[1] Wymienione powieści, wchodzące w skład cyklu „Roma sub rosa”, ukazały się nakładem Domu Wydawniczego REBIS w latach 2001-2002.[2] Opowiada o tym książka tegoż autora, Zagadka Katyliny.[3] Antyczna technika malarska, w której farbę uzyskiwano z pigmentu zmieszanego z pszczelim woskiem i żywicą; po nałożeniu na podłoże malowidło utrwalano przez ogrzewanie.[4] Edylowie: w starożytnym Rzymie (od 494 p.n.e.) urzędnicy do spraw m.in.bezpieczeństwa publicznego, porządku w mieście, handlu i zaopatrzenia oraz igrzysk.Kadencja trwała – podobnie jak w przypadku wielu innych urzędów – rok.[5] Pierwszy dzień kwietnia.[6] Marcus Fabius Quintilianus (ok.35–ok.95), rzymski retor i pedagog pochodzący z Hiszpanii.Pierwszy nauczyciel retoryki opłacany ze skarbu cesarstwa (za Wespazjana).Wychowawca siostrzeńców cesarza Domicjana.Po raz pierwszy w dziejach Rzymu wyróżniony tytułem konsula za zasługi w dziedzinie nauczania.Jego uczniem był też Pliniusz Młodszy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]