[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.6.Początkowy kontakt podczas wprowadzania protezy występuje między końcem specjalnie w tym celuprzedłużonego ciernia i powierzchnią żującą dystalnego zęba filarowego.Ząb ten tworzy niejako punkt podparcia dla toru obrotu protezy, który jest zgodny z obrysem mezjalnej powierzchni filaru.Gdy TOR WPROWADZENIA T RETENCJA PROTEZY 53A///Rye.6.6 Obrotowy tor wprowadzenia protezy podąża po luku AB.Auk ten mawspólny środek F (jest koncentryczny) z krzywizną na mezjalnej powierzchnitrzonowego zęba filarowego.proteza jest wprowadzona na podłoże, dyslalna część siodła umiejscawia się w podcieniu w stosunku do pionowego toru wprowadzenia, eliminując konieczność wykonania klamry na dystalnym filarze.Ograniczeniem tej metody jest konieczność umieszczenia dystalnegopodparcia w głęboko opracowanym miejscu dla ciernia w kształciejaskółczego ogona, aby zapobiec dystalnemu przemieszczaniu zębafilarowego.Normalnie funkcję tę spełnia odpowiednio zaprojektowane ramię klamry.Drugą techniczną przeszkodą jest trudność w zablokowaniu podcienia na dystalnej powierzchni zęba ograniczającego brakod przodu.Trzeba to wykonać w taki sposób, by powierzchnia miałakształt łuku zgodnego z torem obrotu siodła protezy.Tradycyjne paralelometry są przeznaczone do oznaczania płaszczyzn i nie nadają się do tego celu.Obrotowy analizator Pullen-Warnera do wykonywania protez z zawiasową częścią przedsionkową14może być tutaj bardzo pomocny.Element niepewności istnieje jednakw trakcie modyfikacji modelu roboczego przed wykonaniem częścimetalowej protezy.Obrotowy tor wprowadzenia jest też polecany dla protez klasy IVKennedy'ego w szczęce w przypadku podcieni na wargowej stroniewyrostka zębodołowego15.Analiza modeluZwykle rozpoczyna się analizę od ustawienia płaszczyzny zgryzowejmodelu równolegle do poziomu.Za pomocą analizatora zamocowanego w uchwycie określa się istniejące podcienie w stosunku do pio- 54 KONSTRUKCJE RUCHOMYCH PROTEZ CZZCIOWYCHnowego toru wprowadzania.Większość protez ma kilka braków mię-dzyzębowych i ostateczny tor wprowadzenia jest kompromisem między idealnymi torami wprowadzenia dla każdego z nich.Wynik wstępnej analizy rozmieszczenia podcieni i powierzchni prowadzącychmoże być porównany z innymi układami uzyskiwanymi przez przechylenie stolika paralelometru.Zaletą analizatora jest to, że podcienie mogą być analizowane w dowolnym ustawieniu stolika bez oznaczania linii na modelu.Po ustaleniu toru wprowadzenia należy zawsze wziąć pod uwagę, że szlifowanie korekcyjne powierzchni zębów może odbywać się tylko w granicach szkliwa.Nawet niewielka zmiana kształtu zęba umożliwia ustalenie toruwprowadzenia różnego od drogi najczęstszych przemieszczeń protezy.Po znalezieniu potencjalnego toru wprowadzenia należy zapomocą analizatora określić, czy podcienie na policzkowych i pod-niebiennych powierzchniach zębów są wystarczające do uzyskaniaretencji klamer.Stwierdzenie najkorzystniejszego układu przestrzennego podcieni pozwala na obrysowanie zębów i wyrostków zębo-dołowych grantem umieszczonym w uchwycie paralelomctru.Szczegółowe omówienie wymienionej procedury można znalezć wpodręcznikach1617*.Kształty klamerKlamry stosowane w protezach ruchomych reprezentują kategorię elementów retencyjnych zewnątrzkoronowych.Tradycyjnie kategorię tędzieli się ze względu na kierunek, z którego ramię retencyjne wchodziw podcień.Może to odbywać się od strony powierzchni żującej (nadlinią względnej wypukłości koron) lub od strony brzegu dziąsłowego.Powierzchnie językowe i policzkowe zębów są zwykłymi miejscamiretencyjnymi, choć zdarza się, że wykorzystany jest podcień w okolicy punktu stycznego zębów.Ramiona retencyjne takich klamer mogąkierować się w to miejsce znad lub spod linii największej względnejwypukłości koron i znane są jako klamry obejmujące.Klamry obejmująceKlamry z częściami retencyjnymi schodzącymi znad linii największejwzględnej wypukłości koron, obejmującymi ponad połowę obwodu ko-* W języku polskim ukazała się na ten temat monografia Andrzeja Budkiewicza Protezy szkieletowe", Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1993 (przyp.tium.) /TOR WPROWADZENIA I RETENCJA PROTEZY 55(a) (b)Rye.6.7 (a) Klamra dwuramienną.(b) Klamra trójramienna.rony zęba, znane są pod nazwą klamer obejmujących.Najbardziej pospolita z nich to klamra C-kształtna (rye.6.7a, b), nazywana też klamrądwuramienną lub trzyramicnną, jeśli włączony jest cierń na powierzchniżującej.Ten ostatni termin jest trochę mylący, gdyż mimo że konstrukcja składa się z trzech elementów, tylko dwa z nich pełnią funkcję retencyjną.Trzeci element jest cierniem podpierającym.Istnieje modyfi-Ryc.6.8 Ramię powrotne klamrywykorzystuje podcień na przedniej powierzchni policzkowej.Dolna częśćramienia znajduje się bardzo bliskobrzegu dziąslowego.kacja zwykłej klamry typu C, w której koniec ramienia retencyjnegozawraca, by wykorzystać nietypowo ułożoną przestrzeń retencyjną, blisko brzegu dziąsła.Taka klamra powrotna sprzyja akumulacji płytkinazębnej i stwarza niebezpieczeństwo dla blisko położonego rąbka dzią-słowego (ryc.6.8). 56 KONSTRUKCJE RUCHOMYCH PROTEZ CZZCIOWYCH(a) (c)Ryc.6.9 (a) Klamra pierścieniowa z długim ramieniem, (b) Dodatkowy małyłącznik wzmacnia klamrę przykrywając jednak większą powierzchnię dziąsła,(c) Cierń umieszczony po stronie dystalnej zęba pozwala na regulację długościi elastyczności ramienia retencyjnego.Klamry pierścieniowe są formą klamer obejmujących, w których otacza ząb tylko pojedyncze ramię (ryc.6.9a).Są one często stosowane wcelu wykorzystania podcienia znajdującego się na przednich częściach powierzchni językowych zębów trzonowych w żuchwie.Istnieje dość spójnaklasyfikacja klamer pierścieniowych, odnosząca się do rozmieszczenia elementów łączących, nie jest ona jednak konieczna do zrozumienia funkcjonowania takich klamer.Generalna zasada mówi, że sprężystość elementuretencyjnego jest funkcją długości klamry, stopnia zmniejszania się przekroju od nasady ku końcowi oraz modułu sprężystości stopu, z którego jestwykonana.Klamra okrężna przystosowana do dolnego zęba trzonowegomoże przekraczać długość 32 mm.Nawet wykonana ze stopu o wysokimmodule sprężystości, jak np.ze stopu chromowo-kobaltowego, i mającana całej długości przekrój zbliżony do przekroju nasady, może mieć zamałą sztywność, by zapewnić odpowiednią siłę retencji.Aby temu przeciwdziałać, należy zmniejszyć jej efektywną długość przez umieszczeniedodatkowego ramienia łączącego (ryc.6.9b) lub ciernia (ryc.6.9c).Dodatkowe ramię łączące wzmacnia konstrukcje, ale komplikuje pracę i przykrywa większą powierzchnię tkanek.Klamry z ramieniem naddziąsłowym (bar clasps)Terminu tego użył Roach przedstawiając rozwiązanie konstrukcyjne w1930 r.18 Ramiona retencyjne klamer miały elastyczne części pośrednie, TOR WPROWADZENIA I RETENCJA PROTEZY 57które przechodziły ponad brzegiem dziąsła wchodząc w podcień niejakood dołu.Stąd synonimy: klamra naddziąsłowa lub projekcyjna.Ramiona tych klamer miały często fantazyjne kształty i były nazywane literami alfabetu, które przypominały - stąd nazwa grupy CLUSTIR
[ Pobierz całość w formacie PDF ]