Jerzy Limon Kaszubska Madonna

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.[I chyba na tym skończę; dłużej już nie mogę. dopisekautora na marginesie J.L.]W opowiadaniu Limona pojawia się czwórka młodych przyjaciół, którzy za namową głównegobohatera, Tadeusza pracownika Polskiego Radia w Warszawie w sierpniu 1980 roku jadą nad morze,do Lisiego Jaru, który polecił im ktoś ze znajomych.Tadeusz chce przy okazji przeprowadzić wywiad zeznanym pisarzem kaszubskim, Janem.Narzeczona Tadeusza, Kasia, jest świeżo upieczonym historykiemsztuki i szczególnie interesuje ją rzezba średniowieczna.Natomiast Jędruś i Tomenio to weseli kompani,którzy jadą nad morze, by odpocząć od duchoty miasta i nieco się rozerwać (co każdy z nich rozumie naswój sposób).Przyjechawszy na miejsce rozklekotanym samochodem Tadeusza, wynajmują pokoje umiejscowego rybaka, z którym jednak bliższych kontaktów nie udaje im się nawiązać.Mijają dniwypełnione słońcem, plażą i morzem oraz wieczornymi wypadami do jedynego�w okolicy nocnegolokalu, w którym odbywa się dancing.Przychodzą tam się zabawić wyłącznie letnicy, a dla miejscowychjedynie w kącie ustawiony jest stolik, przy którym, bez wykupywania dla innych obowiązkowejkonsumpcji, mogą wychylić jedną czy dwie szybkie wódki.Z nimi również nie można było nawiązaćkontaktu, chociaż Jędruś najbardziej w tych sprawach doświadczony próbował zakolegować się z64nimi przy kielichu.Ale dni mijają szybko, chociaż prawie w zupełnej izolacji od świata , telewizjibowiem nie oglądają, radia nie mają, a po gazety nie można się do jedynego w okolicy kiosku dopchać.Ktoś obcy przekazuje im pogłoski o strajkach w Gdańsku, wprowadzony zostaje zakaz sprzedażyalkoholu, ale miejscowi nic nie wiedzą i najbardziej przejęci są cudem , jaki się właśnie wydarzył:dzieciom z kolonii ukazała się Matka Boska; widziały Ją ponoć w morzu, całą w kwiatach.Przyjacielenadziwić się nie mogą, że w kraju jeszcze taka ciemnota.Dochodzi w końcu do spotkania z Janem;wywiad jednak zupełnie się nie udaje.Jan nie chce mówić o swojej twórczości, a w zamian tego ostroatakuje politykę prowadzoną przez władze wobec Kaszubów.Tadeusz, który niewiele miał czasu, żebysię do wywiadu przygotować, wtrąca niefortunne zdanie, że przecież nakładem wielkich kosztówpowstał skansen we Wdzydzach , na co spokojny do tej pory Jan reaguje gwałtownie i dotknięty dożywego, mówi dobitnie: To wy jesteście skansen.Zapada kłopotliwe milczenie, które ratuje Kasia,wypytując Jana o okoliczne kościoły, zabytki i legendy.Nawiązują, jak to się mówi, kontakt, po czymumawiają się na następny dzień na zwiedzanie okolicy.Kiedy czwórka przyjaciół jest już w domu, Kasiaśmieje się z Jana, że między innymi zaproponował jej nie lada atrakcję , a mianowicie pielgrzymkędo pomnika żołnierza radzieckiego. Słowo daję mówi ze śmiechem Kasia nikt mi w Warszawie nieuwierzy.Następnego dnia mężczyzni leczą kaca po wypiciu wszystkich zapasów , a Kasia jedzie z Janem nawycieczkę po okolicy.Jej zwieńczeniem jest wizyta na pewnym cmentarzu, na którym właśnie stoi ówpomnik.Kasia, niechętna do tej pory, jest wyraznie zafascynowana. Wiesz powiedziała z powagą tobardzo dziwna rzezba.Bardziej wygląda na odlew.A przecież kamień.To, bo ja wiem, jakiśhiperrealizm, jakiś niesamowity wprost weryzm.Jak maska pośmiertna.Zobacz, on nawet nie jestogolony.Ta gęsta szczecina.Jak on to wyrzezbił? Niesamowite.Jan patrzył na posąg, który znał od dzieciństwa, z pewnym zdziwieniem, jakby i on go pierwszy razzobaczył.Był naturalnej wielkości, a padający żołnierz był jego, mniej więcej, wzrostu. Na pobliskimcmentarzu zwraca uwagę pomnik Radzieckiego %7łołnierza, w którym artysta w doskonały sposóbuchwycił pełnię grozy śmierci pisano w przewodniku po okolicy. I zobacz ciągnęła Kasia, przejęta jak dziecko, które w trawie odkryje nagle tajemny dotąd, nieznany świat on ma różne buty.Każdy inny.Jak te wszystkie szczegóły są dopracowane! A w ogóle toon mi bardziej przypomina ekstazę świętej Teresy, niż taki ot, zwykły wojskowy posąg.Czy nikt niebadał pochodzenia tej rzezby? Skąd właściwie się tu wzięła? Może to ktoś z naszej ASP? Wszyscy się zastanawiali Jan patrzył z uwagą na jej przejętą twarz ale niczego nie wiadomo napewno.Podobno, a żyją jeszcze świadkowie, którzy zaklinają się, że tak właśnie było, zostawili go tusami Rosjanie, gdy przechodzili przez wioskę w lutym czy marcu czterdziestego piątego.Mężczyznwtedy tu nie było, bo większość wzięto do wojska, tak, niemieckiego wojska, ale kiedy maszerowali nafront, to śpiewali polskie ułańskie i legionowe piosenki; a ,tu starcy tylko zostali, dzieci, no i kobiety,więc kiedy front przechodził, to wszyscy do lasu uciekli i dopiero jak wszystko ucichło, to wrócili dowsi, no i tam, w kościele znalezli tego �Umierającego %7łołnierza Radzieckiego�.Naradzili się i w końcuzawiezli furmanką na cmentarz i tu, dokładnie w tym miejscu postawili.Te kwiaty to nie tylko od dziecize szkoły, bo wiesz, tam mają taką izbę pamięci, ale i miejscowe baby przynoszą, bo mówią, że ta rzezbama cudowne właściwości. Tego jeszcze nie słyszałam wybuchła śmiechem Kasia żeby o cuda posądzić żołnierzaradzieckiego?! Nie, w Warszawie naprawdę nikt mi nie uwierzy. Może i nie uwierzy powiedział Jan poważnie ale to nieważne.Nie ty pierwsza tak wypytujesz otę rzezbę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook - pobieranie - do ÂściÂągnięcia - pdf - download

Podobne