Hoss Autobiografia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Co wieczór mogłem się przysłu-chiwać ich rozmowom i dały mi one głęboki wgląd w psychikę więzniówodsiadujących karę.Pózniej, w ostatnim roku mojego pobytu w więzie-niu, gdy jako pierwszy pisarz zatrudniony byłem w magazynie i w tensposób w codziennym obcowaniu z więzniami poznałem ich jeszczebliżej, moje poglądy wielokrotnie się potwierdziły.Prawdziwy przestępca zawodowy z upodobania lub skłonności wy-rzekł się społecznej wspólnoty.Przestępca taki zwalcza ją swoimzbrodniczym działaniem, nie chce wrócić do społeczeństwa, kocha swojąprzestępczość, swój ,,zawód".Poczucie wspólnoty znane mu jest tylkoz motywów wyrachowania lub też niewolniczego poddaństwa.W po-dobny sposób przywiązuje się prostytutka do swego sutenera, choćbynajgorzej nawet ją traktował.Pojęcia moralne, jak wierność i wiara, sądla niego śmieszne, podobnie jak wszelkie pojęcie własności.10H�ss używa ta zwrotu Lampen machen z gwary więziennej, w której oznacza on de-nuncjowanie, donoszenie, zdradzanie (W.Polzer: Gauner-Worterbuch, Monachium, Berlin,Lipsk 1922, s.50).Wyrok i kara są dla niego potknięciem się w zawodzie, nieszczęś-liwym wypadkiem w interesie, czymś w rodzaju kraksy samochodowej,niczym więcej.Stara się o to, aby odsiadywanie kary było możliwienajbardziej urozmaicone.Ponieważ zna wiele zakładów karnych i ichwłaściwości, ich starych urzędników, stara się więc uzyskać przenie-sienie do najbardziej mu odpowiadającego więzienia.Uważam, że jest on niezdolny do subtelniejszych odruchów serca.Odrzuca wszelkie próby wychowawcze, wszelkie usiłowania naprowa-dzenia go dobrocią na właściwą drogę, choćby nawet od czasu do czasu,ze względów taktycznych, dla skrócenia kary, udawał skruszonegogrzesznika.W ogóle jest on nieokrzesany i nikczemny.Największąprzyjemność sprawia mu, gdy może deptać to, co dla kogoś innegojest święte.Przykład dla ilustracji.W latach 1926 1927 został wprowadzony,także w ciężkich więzieniach, humanitarno-postępowy system wykony-wania kary.Między innymi w niedzielne przedpołudnie odbywały sięw kościele więziennym imprezy muzyczne, w których brały udział naj-lepsze siły estrad berlińskich.Któregoś dnia słynna berlińska artystkawykonała Ave Maria Gounoda tak znakomicie i z taką tkliwością, jakrzadko słyszałem.Większość więzniów była głęboko wzruszona, nawetnajbardziej zatwardziałymi mogła wstrząsnąć ta melodia.Ale nie wszy-stkimi.Ledwie przebrzmiały ostatnie tony, gdy za mną jakiś stary, cy-niczny osobnik powiedział do sąsiada: ,,Ty, Edek, na brylanty to jalecę".Tak oddziałało to głęboko wzruszające serca dzieło sztuki naprzestępcę aspołecznego w najistotniejszym znaczeniu tego słowa.W tej masie typowych przestępców zawodowych znajdowała się jed-nak wielka liczba więzniów, których nie można było do nich zaliczyć;były to przypadki z pogranicza.Tacy, którzy już się staczali do nęcą-cego, awanturniczego świata przestępczego, i inni, którzy z całej siłybronili się przeciwko sidłom zwodniczych ponęt.Wreszcie byli i tacy,którzy potknęli się po raz pierwszy, słabi z natury, duchowo rozdarcizewnętrznymi wpływami więzienia i wewnętrznymi przeżyciami.Psy-chika tych ludzi nosiła na sobie wielorakie piętna, przechodziła przezwszystkie stopnie i tonacje ludzkich uczuć, wpadała często z jednejkrańcowości w drugą.U natur płochych i lekkomyślnych kara przemijała bez wrażenia, nieobciążała ich duchowo; wesoło żyli dalej, nie martwili się o przyszłość.Ci będą prześlizgiwać się przez życie tak samo jak dotychczas, dopókiznowu nie wpadną.Całkiem inaczej zachowywały się poważniejsze natury.Kara gnębiłaich niesłychanie, nie mogli sobie dać z tym rady.I oni usiłowali uciecod złej atmosfery panującej w ogólnych salach.Jednakże większośćz nich nie wytrzymywała życia w odosobnieniu; obawiali się samotności,nieustannych rozmyślań i zgłaszali się z powrotem znowu do bagnawielkich sal.Istniała wprawdzie w więzieniu również możliwość prze-bywania we trójkę w jednej celi.Trudno jednak było znalezć trzechwięzniów, którzy by przez dłuższy czas wytrzymali z sobą w tej ścisłejwspólnocie.Te małe wspólnoty musiały być ciągle rozwiązywane.Nieprzypominam sobie, aby choć jedna trwała dłużej.Długotrwałe więzie-nie czyni nawet najbardziej dobrotliwych ludzi wrażliwymi i nieznoś-nymi, a nawet bezwzględnymi.A należy przecież liczyć się z innymi,jeśli chce się żyć w tak ścisłej wspólnocie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook - pobieranie - do ÂściÂągnięcia - pdf - download

Podobne