Tredowata t.2 Mniszkowna

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Starowina służyła jesz-cze matce ordynata.Od niej dowiedziała się Stefcia, że pokoje zamieszkiwała niegdyś ordy-natówna Idalia, ale teraz pan ordynat kazał je zupełnie odnowić.Staruszka ze swymi ukłonami i minami robiła wrażenie damy dworu i czuła się bardzoprzejęta nową rolą przy narzeczonej ordynata.Stefcia zjednała sobie jej sympatię, ale Szalisią szepnęła na ucho kamerdynerowi, że pa-nienka nie bardzo widać z jasnych pochodzi, bo nie jest wcale dumna.Andrzej kiwnął głowąprzecząco i odrzekł z przekonaniem: Co tam pani mówi! Zaraz jaśniej zrobiło się w zamku, jak ona przyjechała.Pan ordynatszukał, szukał i znalazł nie żadną hrabiankę, ale za to śliczności. Oj, co to, to prawda! potwierdziła stara ochmistrzyni.Służba zamkowa była zupełnie zadowolona ze Stefci.Pan Rudecki nie mniej czuł się zadowolony z Głębowicz, ale był trochę przestraszony.Przyszły zięć przerażał go bogactwem, zamek olśnił.Podobny przepych widywał stary oby-watel za granicą jako student, zwiedzając arcyksiążęce pałace, lecz bezpośrednio zetknął się znim pierwszy raz.I tu miał zostawić córkę.Lęk jakiś dziwny przygniatał go. Czy to nie będzie złocona klatka, bogata, ale dumna, nie swojska? myślał chwilami.Patrząc na córkę, na jej dystynkcję, wdzięk i swobodę, z jaką obracała się wśród tegoprzepychu, miał pewność, że jest stworzoną do wspaniałych ram.Magnateria zamku i ma-gnateria osób nie krępowały jej.Czuła się swobodną tak samo, jak w skromnych ścianachrodzinnego domu.Była nawet rozkoszniejszą, nosiła w sobie jakąś cechę wyłączną, jakbyotaczający ją luksus i pyszne Głębowicze słusznie należały się jej wytwornej naturze.Tego samego zdania były obie księżne, pan Maciej i cieszyli się.Stefcia potrafiła ichzadowolić.Nawet książę Franciszek i hrabina Morykoniowa przekonali się do niej.Nie moglijej darować jedynie nazwiska.Hrabina w liście do męża wzywała go, aby przyjechał, nad-mieniając, że Stefcia jest zupełnie możliwa i że pomimo względów, jakimi ją obsypuje or-dynat, elle connait son r�le11.Hrabina w ten sposób tłumaczyła pewien chłód Stefci wzglę-dem siebie.Dziewczyna, uprzejma dla wszystkich, z hrabiną postępowała sztywniej i unikała11elle connait son r�le (fr.) ona zna swoją rolę94jej, czując głęboką niechęć tej damy do siebie.Dni spędzane w gościnnym zamku głębowickim sprawiały wszystkim wiele przyjemno-ści.Ordynat wspaniale przyjmował narzeczoną.Nie przeszkadzało mu to jednak w pracy.Sam w pojedynczych saneczkach, zaprzężonych w szpic, czasem konno, objeżdżał folwarki,odwiedzał fabryki i instytucje majątkowe.Parę godzin dziennie w urzędowym biurze przyj-mował raporty od administracji, załatwiał interesantów, wysyłał listy i telegramy.Nie prze-stawał być czynnym, pisał artykuły społeczne i różne programy.Do lasów odbywali wspólnekuligi, bo sanna trwała ciągle.W pałacyku stylowym, wśród głuchego boru, ordynat urządziłraz przyjęcie dla swych gości.W czasie obiadu o zmroku wieczornym dokoła pałacyku pło-nęły na śniegu ogniska, podsycane przez gajowych, którzy popisywali się na rogach myśliw-skich.Oswojone dwa niedzwiedzie, wielkie, kudłate, wałęsały się obok płonących stosów zgroznym pomrukiem.W sieni, dosyć obszernej, mieściło się mnóstwo zdobyczy łowieckich,różnych głów, rogów i skór.Kwiliło żywe, oswojone ptactwo.Ogromne jastrzębie, puchacze ikruki, nawet dwa okazy sokołów, białozór i mniejszy kobuz, które łowczy obuczał do polo-wania.Leśniczy, doglądający pałacyku, trzymał także oswojonego wilka, lisa i wielkiego ro-gacza, wychowanych od małego.Stefcia, patrząc na to wszystko, miała wrażenie, że jest przeniesiona w czasy średnio-wieczne, gdzie powszechnie istniały takie bory i taka obfitość zwierzyny.Zaciekawiała jązgoda oswojonych zwierząt.Wszystkie chodziły na swobodzie, nie robiąc sobie wzajemniekrzywdy.Buchający ogień, duży komin w sieni i przeciągłe mruczenie oswojonego misiadopełniały złudzenia odległych lat.Pan Rudecki, zawołany myśliwy, rozprawiał z Waldemarem o ilości zwierzyny, o sposo-bach karmienia jej i o tępieniu wilków.Wspaniała leśniczówka zachwyciła go jeszcze więcejniż zamek głębowicki.Tu czuł się w swym żywiole.Stary obywatel podziwiał przyszłegozięcia głównie za to, że potrafił utrzymać w porządku i rygorze takie dziedzictwo po przod-kach.Bo uważał, że prócz pieniędzy potrzebna tu była energia i rozum, aby nie doprowadzićdo rozprzężenia, takt, aby kierować olbrzymią masą ludzi i interesów, sprawiedliwość i serce,aby być uwielbianym przez tłumy urzędników-oficjalistów, służby różnego rodzaju i robotni-ków fabrycznych [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook - pobieranie - do ÂściÂągnięcia - pdf - download

Podobne