[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oni diris ke jes.Bela, obstinaknabino eksidis en la sledo.Kiu ne ÿatus veturi per la nigraDon Juan?La gejunuloj unue silentis, sed poste ÿi komencis interpa-roli, spitema kiel la trokura¸o mem. Çu vi aûdis, kion la pastro hodiaû anoncis en la pre¸ejo? Çu li diris, ke vi estas la plej bela knabino inter Löven kajla rivero Klarelven? Vi estas stulta, tion la homoj tamen certe scias.Li anon-cis geedzi¸on de mi kaj la maljuna Dahlberg. 70 GÖSTA BERLINGeLIBRO Vere mi ne estus permesinta al vi sidi en la sledo kaj memeksidinta tie çi malantaûe, se mi estus sciinta tion.Vere mitute ne estus ÿatinta veturigi vin. Kaj la fiera heredantino respondis: Certe mi alvenus sen Gösta Berling. Tamen estas malfeliçe, Anna, Gösta diris medite, ke viajgepatroj ne vivas.Nun vi estas tia, kia vi estas, kaj neniu po-vas postuli propran konsideron de vi. Estas pli malfeliçe, ke vi ne diris tion pli frue, tiam iu aliaestus veturiginta min. La pastroedzino pensas kiel mi, ke vi bezonas iun, kiu po-vas esti por vi anstataû patro, alie ÿi ne povus meti vin por tiripare kune kun tia maljuna çevalaço. La pastroedzino ne decidis tion! Ho, granda surprizo, çu vi mem elektis tiel belan viron? Li ne prenas min pro la mono. Ne, la maljunuloj postkuras nur bluajn okulojn kaj ru¸ajnvangojn, kaj terure agrablaj ili estas, kiam ili faras tion. Ho, Gösta, çu vi ne hontas? Sed nun memoru, ke vi ne ludu plu kun la junaj viroj!Fini¸is dancado kaj ludo.Via loko estas en la sofangulo, aû çuvi intencas ludi viraon19 kun la maljuna Dahlberg? Ili postesilentis, ¸is ili veturis supren sur la kru taj deklivoj çe Borg. Dankon pro la veturo! Certe mi ne baldaû veturos kunGösta Berling. Dankon pro la promeso! Mi konas multajn, kiuj pentas,ke ili veturis kun vi al festo. Ne tre bonhumora la spitema belulino de la regiono eni-ris en la balsalonon kaj rigardis la kolekti¸intajn gastojn.19 Virao sveda kartludo (vira).71 GÖSTA BERLINGeLIBROKiel unuan el çiuj ÿi ekvidis la malgrandan, kalvan Dahl-berg, apud la longa, svelta, helbukla Gösta Berling.xi sentisemon forpeli ilin ambaû el la çambro.xia fianço venis por inviti ÿin al danco, sed ÿi renkontis linper frakasa miro. Çu vi dancos? Tion vi ne kutimas fari! Knabinoj venis por gratuli ÿin. Ne hipokritu, knabinoj! Vi ne kredu, ke iu povas ekami lamaljunan Dahlberg.Sed li estas riça, kaj mi estas riça, kaj tialbone konvenas. La maljunaj sinjorinoj aliris al ÿi, premis ÿian blankan ma-non kaj parolis pri la plej granda feliço de la vivo. Gratulu la pastroedzinon! ÿi tiam diris. xi pli ¸ojas protio ol mi. Sed tie staris Gösta Berling, la gaja kavaliro, salutata perjubilo pro sia freÿa rideto kaj siaj belaj vortoj, kiuj kribris or-polvon sur la grizan teksaîon de la vivo.Neniam antaûe ÿividis lin tia, kia li estis en tiu çi vespero.Li ne estis forigito,eksigito, senhejma arlekeno, ne, li estis re¸o inter viroj, de-naski¸a re¸o.Li kaj la aliaj junaj viroj faris konspiron kontraû ÿi.xi pri-pensu, kiel malbone ÿi agis, kiam ÿi fordonis sin kun sia belaviza¸o kaj sia granda riço al maljuna viro.Kaj ili lasis ÿin sididum dek dancoj.xi estis bole kolera.Je la dekunua danco venis viro, la plej sensignifa el sensig-nifaj viroj, kompatindulo, kun kiu neniu alia volis danci, kajinvitis ÿin. La kukoj fini¸is, ni metu nigran panon sur la tablon, ÿidiris.72 GÖSTA BERLINGeLIBROIli ludis punludon.Helbuklaj knabinoj kunmetis siajn ka-pojn kaj ju¸is ÿin kisi tiun, kiun ÿi plej ÿatas.Kaj kun ridetantajbuÿoj ili atendis, ke ili vidos la fieran belulinon kisi la malju-nan Dahlberg.Sed ÿi ekstaris, belaspekta en sia kolero, kaj diris: Çu mi ne egale rajtas doni vangofrapon al tiu, kiun mimalplej ÿatas? En la posta momento la vango de Gösta brulis sub ÿia fir-ma mano.Li fari¸is flame ru¸a, sed li trankviligis sin, kaptisÿian manon, tenis ¸in firme dum sekundo kaj flustris: Renkontu min post duonhoro en la ru¸a salono en la mal-supra eta¸o! Liaj bluaj okuloj radiis sur ÿin kaj kaptis ÿin per magiaj ka-tenoj.xi sentis, ke ÿi devas obei.Tie ÿi renkontis lin kun fiero kaj koleraj vortoj. Kiom koncernas vin, kun kiu mi edzini¸as? Li ankoraû ne havis mildajn vortojn sur la lango, ankaû neÿajnis al li prudente tuj ekparoli pri Ferdinand. Ne ÿajnis al mi tro severa puno, ke vi devis sidi dum dekdancoj.Sed vi volas havi rajton senpune rompi îurojn kaj pro-mesojn.Se pli bona viro ol mi eldirus la ju¸on, ¸i povus fari¸ipli severa. Kion mi do faris al vi kaj çiuj aliaj, çar vi ne lasas min entrankvilo? Vi persekutas min pro la mono.Mi îetos ¸in enLöven, kaj poste kiu ajn laûplaçe povos eligi ¸in. xi metis la manojn antaû la okulojn kaj ploris pro kolero.Tiam la koro de la poeto tuÿi¸is.Li hontis pro sia severo.Liparolis en karesa tono. Ho, infano, infano, pardonu min! Pardonu la malriçanGöstan Berling! Neniu priatentas, kion diras aû faras tia kom-73 GÖSTA BERLINGeLIBROpatindulo, tion vi ja scias.Neniu ploras pro lia kolero, samebone oni povus plori pro piketo de kulo.Estis freneze, sed mivolis kontraûstari tion, ke nia plej bela kaj riça junulino edzi-ni¸os kun tiu maljunulo.Kaj jen mi nur malgajigis vin. Li eksidis apud ÿi sur la sofo.Milde li metis sian brakonçirkaû ÿian talion por apogi kaj rebonigi per karesa kompa-temo.xi ne retiris sin.xi premis sin al li, metis siajn brakojn çirkaû lian kolon kajploris, kun sia bela kapo klinita al lia ÿultro.Ho, poeto, plej forta kaj plej malforta inter homoj! Çirkaûvia kolo tiuj blankaj brakoj ja ne devus kuÿi! Se mi nur estus sciinta pri tio, ÿi flustris, neniam mi tiamestus akceptinta la maljunulon.Mi rigardis vin hodiaû vespe-re, neniu estas kiel vi. Sed Gösta elpremis inter siaj palaj lipoj: Ferdinand. xi silentigis lin per kiso. Li estas nenio, neniu estas io krom vi.Al vi mi estos fide-la. Mi estas Gösta Berling, li diris malgaje, kun mi vi nepovos edzini¸i. Vi estas tiu, kiun mi amas, la plej eminenta el viroj viestas.Vi ne bezonas fari ion, ne bezonas esti io.Vi estas de-naski¸a re¸o. Tiam bolis la sango de la poeto.xi estis bela kaj dolça ensia amo.Li çirkaûbrakis ÿin. Se vi volas fari¸i mia, vi ne povos resti en la pastrodomo.Permesu al mi veturigi vin al Ekeby nunnokte.Tie mi sciosdefendi vin, ¸is ni povos festi edzi¸on. 74 GÖSTA BERLINGeLIBROVenis mu¸a veturo en la nokto.Obeante la ordonon deamo ili lasis Don Juanon forporti ilin.xajnis, kvazaû la grin-co sub la glitiloj estus la plendo de la trompitoj.Kiom ili aten-tis pri tio? xi pendis çirkaû lia kolo, kaj li klinis sin kaj flust-ris en ÿian orelon: Çu iu feliço estas komparebla al la dolço de ÿtelita ¸ojo? Kiom gravis la anoncado pri edzi¸o.Ili havis amon.Kaj lakolero de la homoj! Gösta Berling kredis pri la sorto, la sor-to devigis ilin: kontraû la sorto neniu povas batali.Se la steloj estus edzi¸aj kandeloj, bruligitaj por ÿia edzini-¸o, se la sonoriloj de Don Juan estus pre¸ejaj sonoriloj, kiujvokus la homojn por rigardi ÿian edzini¸on kun la maljunaDahlberg, tiam ÿi tamen devu forkuri kun Gösta Berling.Tielpotenca estas la sorto.Ili jam feliçe preterveturis la pastrodomon kaj Munkerud.Restis du kvaronmejloj ¸is Berga kaj poste du kvaronmejloj¸is Ekeby.La vojo iris laû rando de arbaro
[ Pobierz całość w formacie PDF ]