Asimov Isaac Fundacja i Imperium

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Efekt jest dość teatralnyi raczej komiczny.Prichter spojrzał twardo na swego rozmówcę. Ja też tak myślę.Skończył pan? Dopiero zacząłem.Proszę, kapitanie, niech pan usiądzie.Zostawmyczyny bohaterskie głupcom, którzy o nich marzą.Jest pan zdolnym człowiekiem,kapitanie.Według moich informacji pan był pierwszym człowiekiem w Fundacji,który właściwie ocenił siłę Muła.Od tamtej pory interesował się pan wczesnymokresem jego życia i raczej śmiało pan sobie poczynał.Był pan jednym z tych,którzy uprowadzili jego błazna.nawiasem mówiąc, nie odnaleziono go do tejpory i nadal czeka nagroda dla informatora.Naturalnie pańskie zdolności zostały139docenione, a Muł nie należy do tych, którzy obawiają się zdolności swoich wro-gów, kiedy może ich zmienić w przyjaciół. A wiec do tego pan zmierza? O nie, nic z tego! O tak! To był cel tej całej dzisiejszej komedii.Jest pan człowiekiem in-teligentnym, ale pańskie spiskowanie skończyło się humorystycznie.Właściwietrudno to nazwać zaszczytnym mianem spiskowania.Czyżby w akademii woj-skowej nauczono pana tracić statki w beznadziejnej walce? Najpierw trzeba udowodnić, że ta walka jest beznadziejna. Udowodni się rzekł wicekról pewnym siebie głosem. Muł podbiłFundację, a teraz szybko przekształcają w arsenał dla urzeczywistnienia poważ-niejszych planów. To znaczy jakich? Podboju całej Galaktyki.Ponownego zjednoczenia wszystkich światów.Stworzenia nowego imperium.Spełnienia marzeń Seldona, ty tępy patrioto, sie-demset lat przed przewidzianym przez niego terminem.W realizacji tego możepan nam pomóc. Na pewno mogę, ale na pewno nie pomogę. O ile mi wiadomo ciągnął swój wywód wicekról opierają się jeszczetylko trzy światy Niezależnych Handlarzy.Nie utrzymają się długo.To będziekoniec Fundacji.Jej flota przestanie istnieć, a pan wciąż upiera się przy swoim. Tak. Ale mimo to przyłączy się pan do nas.Oczywiście najlepszy jest ten, ktosię przyłącza z własnej woli, ale inni też są dobrzy.Niestety, nie ma tu teraz Muła.Jak zawsze, dowodzi flotą walczącą z Niezależnymi Handlarzami, ale jest z namiw stałym kontakcie.Nie będzie pan musiał długo czekać. Na co? Na swoje nawrócenie. Muł powiedział zimno kapitan przekona się, że to przekracza jegomożliwości. Na pewno nie.Ze mną mu się powiodło.Nie poznaje mnie pan? No prze-cież był pan na Kalganie, więc musiał mnie pan widzieć.Wyglądałem trochę ina-czej.Nosiłem monokl, lamowaną futrem szkarłatną szatę, koronę.Kapitan zesztywniał z wrażenia. Pan był władcą Kalgana. Tak.A teraz jestem lojalnym wicekrólem Muła.Widzi pan teraz, że ma onwyjątkowy dar przekonywania ludzi.14021.INTERLUDIUM W PRZESTRZENIPrzedostali się szczęśliwie przez blokadę.Nawet wszystkie floty jakie kiedy-kolwiek istniały, razem wzięte, nie zdołałyby opasać tak wielkiej części przestrze-ni zwartym kordonem.Mając dobry statek, dobrze wyszkolonego pilota i trochęszczęścia można było przemknąć się przez jakąś dziurę w blokadzie.Toran ze stoickim spokojem wyprowadzał statek z sąsiedztwa jednej gwiazdyw pobliże drugiej.Bliskość potężnej masy utrudniała co prawda wykonanie skokumiędzygwiezdnego, którego parametry trudno było w takich warunkach dokład-nie obliczyć, ale prawie uniemożliwiała prawidłowe funkcjonowanie detektorówwroga.Kiedy przedostali się poza kordon, zostawili też za sobą wewnętrzną strefęmartwej przestrzeni, przez której dokładnie kontrolowany subeter nie mogła sięprzedostać żadna wiadomość.Po raz pierwszy od przeszło trzech miesięcy Toranpoczuł, że nie jest odcięty od wszechświata.Przez tydzień dzienniki wrogich rozgłośni nie podawały prawie żadnych wia-domości poza triumfalnymi i nudnymi szczegółowymi informacjami dotyczącymicoraz ściślejszej kontroli nad Fundacją.Tymczasem uzbrojony statek handlowyTorana uchodził pośpiesznymi skokami z Peryferii.Po tygodniu Ebling Mis wywołał Torana z kabiny pilota.Toran podniósł sięznad map, mrugając zmęczonymi oczami. O co chodzi? spytał wchodząc do środkowego pomieszczenia, któreoczywiście Bayta zmieniła w salon.Mis potrząsnął głową. Niech mnie przestrzeń pochłonie, jeśli wiem.Dziennikarze Muła zapowia-dają specjalny komunikat.Pomyślałem, że może byś to obejrzał. Mogę obejrzeć.Gdzie Bayta? Nakrywa do stołu w jadalni i układa menu czy coś w tym rodzaju.Toran usiadł na koi, która służyła Magnifico za łóżko i czekał.Wszystkie spe-cjalne komunikaty Muła były przygotowywane według jednego schematu.Za-czynały się muzyką wojskową, a potem pojawiał się przylizany, gładko gadającyspiker.Podawał jednostajnym głosem mniej istotne wiadomości, a potem urywał.Odzywały się trąby, a w widzach narastało podniecenie.Dopiero wtedy oznajmiałnajważniejszą nowinę.Toran znosił to ze spokojem, ale Mis mruczał coś pod nosem.Z ust spikera sypały się typowe dla doniesień z pola walki puste frazesy gładkoprześlizgujące się nad ponurą rzeczywistością stopionego metalu statków i ciałspopielonych w ogniu eksplozji jądrowych. Eskadra szybkich krążowników pod dowództwem generała porucznika Sam-mina przystąpiła dziś do kontrnatarcia na oddział specjalny wysłany z Iss i zadałanieprzyjacielowi ciężkie straty.141Z ekranu znikła pozbawiona wyrazu twarz spikera ustępując miejsca obrazowiczarnej otchłani przestrzeni, w której miotały się gwałtownie statki w walce naśmierć i życie.Beznamiętny głos towarzyszył bezgłośnym wybuchom. Wyjątkowymi umiejętnościami i odwagą wykazała się załoga ciężkiego krą-żownika �Rój�, która stoczyła walkę z trzema nieprzyjacielskimi statkami klasy�Nova�.Obraz zwinął się i odpłynął w dal i nastąpiło zbliżenie kamery.Z wielkiegostatku wydobył się strumień światła i jeden z atakujących go zaciekle kosmolotówrozbłysnął nagle, zszedł z linii strzału, zakręcił i rzucił się na krążownik. Rójzrobił gwałtowny unik i wytrzymał uderzenie.Statek odbił się od jego potężnegokadłuba i koziołkując odleciał w pustkę.Spiker komentował jednostajnym głosem przebieg bitwy aż do ostatniegostrzału i ostatniego wraku.Potem ukazał się podobny obraz z bitwy stoczonej koło Mnemona, któremutowarzyszyła prawie identyczna relacja, z dodatkiem długiego opisu pościgu zauciekającym nieprzyjacielem zilustrowanego widokiem spalonego miasta i przy-gnębionych jeńców.Mnemonowi nie pozostało już dużo do końca.Potem następna pauza i oczekiwany ochrypły dzwięk trąb [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook - pobieranie - do ÂściÂągnięcia - pdf - download

Podobne