[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie znano jeszcze wówczas Wallenroda I kończył jak pies, kto zdradą zaczynał,Exemplum: oba litewskie biskupy,Na dwóch latarniach miejskich oba trupy.Dziś zdrajcom łatwiej jeśli ich pod lodemCar nie utopi łatwiej ujść latami.Krukowiecki jest miasta Wallenrodem,Demokratycznym jest Gurowski. Czarni,Lecz obu wielka myśl była powodem,Oba chcą Polski, aby ujść bezkarni;Bo zna to dobrze ta piekielna para,%7łe łatwiej odrwić Polaków niż cara.Wallenrodyczność, czyli wallenrodyzm,Ten wiele zrobił dobrego najwięcej!Wprowadził pewny do zdrady metodyzm,Z jednego zrobił zdrajców sto tysięcy.Tu nie mam więcej już rymu na odyzm ,Co od włoskiego odiar lo najpręcejMoże zastąpić brak polskiego słowa;Wallenrodyczność więc jest to rzecz nowa.Mój czytelniku, powiem coś na ucho:I sam Paszkiewicz.domyślaj się reszty Co? sam Paszkiewicz? O tym jeszcze głucho,Lecz jestem pewny. Pomyślał: A wiesz ty,%7łe on być musi już przejęty skruchą?On jest Polakiem aż po same meszty,Które mu dzisiaj wyszyła Wallida,Aby Turkiem był dla Abdul Meszyda . Tak jest: obaczysz, lecz trzymaj w sekrecie,Co powiedziałem: nie rzucaj się w spiski,Bo wielkim rzeczom przeszkodzisz na świecie,Rzeczom, co jako piorunowe błyskiW chmurach się kryją. Więc już rozumiecie,%7łe Dzieduszycki nie miał jednej kreskiOd brzegów Dzwiny po hordy Nogajca;Wszyscy w Ojczyznie mówili: To zdrajca! 179 Zwalił to wprawdzie na króla rozkazy;Ale się wyparł król, jak zawsze bywa,Wyparł się jako święty Piotr trzy razy,I cała wina na koguta spływa,Dlatego że piał.A więc wszystkie zmazyPan regimentarz, kochanek Gradywa,Dzwigał na sobie i chował in pettoZemstę jak Włochy, co się mszczą stiletto.Tymczasem chciał się ożenić bogatoI okiem wszystkie przemierzywszy domy,Najlepszym z domów wydał mu się na to�w zamek wielki, malowniczy, stromy,Gdzie mieszkał szlachcic pół, pół król, pół Kato,Pół wariat, a pół syn cezarów Romy;Maleńki starzec, półłysego czoła,Ojciec, który miał córkę, pół anioła.Wybrawszy teścia przyjechał bez swatów,Z intencją ojcu się oświadczył, pannie;Wspomniał o drzewie swoich antenatów Nie wspomniał ani raz o krwawej wannie,Którą chciał sprawić dla konfederatów Ale o królu mówił nieustannie,Pokręcał wąsa, zarzucał wylotów;Lubił pić, bardzo nienawidził kotów.Dlatego kochał psy; gdy gardło zalał.Pozwolił nieraz Anieli szpicowi,Aby mu lizał wąs.za psami szalał,Zalecał nawet dóbr intendentowi,Ażeby chłopów psóm kąsać pozwalał,Mówiąc zazwyczaj, że to psy uzdrowiOd bolu zębów, a stąd od wścieklizny;Miał jednak dobrą stronę: anewryzmy Te dowodziły, że miał serce. GłowyNie dowodziła w nim choroba żadna,Lecz materialny kadłub, z okiem sowyNa szyi zawsze nieruchomej; składnaFigurka, uśmiech i ukłon wężowy;Grzeczność, co w takim panu bardzo ładna!Wielka znajomość świata, krajów, ludziI wiele tego wszystkiego, co łudzi.�w pan układny więc siedział przy stole,Przy samym panu Staroście, na prawo;180 Dobijał właśnie targu i na czoleWidać mu było niecierpliwość krwawą,Gryzącą; oczy utopił sokole,Za ręce teścia trzymał ręką prawą,Lewą na stole, wyciągniętą prostoKu kielichowi i mówił: Starosto!Jakem człek prawy! jakem Polak prawy!Tak pragnę córkę twoją uszczęśliwić,Wierzaj mi i bądz, Starosto, łaskawy! Tu pragnąc trupi głos nieco ożywić,Pociągnął wina; pił jak but dziurawyI zwykł się nieco był po piciu krzywić;Tak wyciągnąwszy blisko wina kwartę,Zmarszczył i czoło rozjaśnił wytarte
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
