[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Autorzy nowszych prac radzieckich na temat psychoterapii (Swiadoszcz, 1971: Konstorum,1971 i Słobodianik, 1960) oceniają bardziej pozytywnie odreagowywanie urazówpsychicznych.Uważają za bezsporne, że istnieją nerwice, w których nieodreagowane urazy psychicznemogą mieć działanie patogenne, a odreagowanie tych urazów może mieć działanie lecznicze.Pozytywnie ocenia odreagowanie także szereg psychoterapeutów niemieckich, np.J.M.Schultz, Kleinsorge, Klumbies i inni.Szczególnie pozytywne poglądy na problem odreagowania wyrażają autorzy bułgarskiegopodręcznika psychoterapii (Szarankow, Aozanow, Petrow, Atanasow, l 963).Powołują się zwłaszcza na osiągnięcia bułgarskich badaczy, tj., technikę reprodukcji"*ikołyKrstnikowai "dekapsulację kortykodynamiezną"Kiryła Czolakowa.Istnieje szereg prób wyjaśnienia mechanizmu odreagowamaw kategoriach fizjologicznych,przeważnie zgodnie z teorią pawłowowską.G-uensberger (1959) określił terapeutyczny mechanizm narkoanalizy jako wytworzenienowego odruchu warunkowego, klóryprzerywa chorobliwą fiksację afektu w ten sposób, że.W-Ps 9 eboteraąia.225. łączy afektywne napięcie z efektorami.Podobnie Swia-, doszez (1959) wyjaśnia terapeutyczne działanie odreagowania jako,likwidację ogniska patologicznego pobudzenia wewnętrznego za pomocą rozładowania jegoenergii".Jeśli odreagowanie przeprowadza się w stanie snu hipnotycznego lub narkotycznego, bierzeteż w.nim udział mechanizm, yołączenia całkowitego hamowania ze specjalnym stanemchorego punktu".Shoryon i Sargant (1947) widzą podobieństwo odreagowania do szarpnięcia, wskutek któregozostała przerwane patologicznie awarunkowane związki.Przypuszczają oni, że, szczytowy kolaps emocjonalny", który można było zaobserwować wtrakcie odreagowania pod wpływem eteru, odpowiada zachowaniu psów obserwowanychprzez Pawłowa podczas powodzi w Leningradzie: wywołanie silnego pobudzenia doprowadzado fazy hamowania pozakresowego, w której kora nie jest zdolna do dalszej czynności i wktórej-podobnie jak u psów podczas powodzi w Ueningradziemoże nastąpić usunięciewcześniej utrwalonych warunkowych schematów zachowania się.Po takiej reakcji może nastąpić ponownie skuteczne uwarunkowanie: pacjenci są zdolni doakceptowania nowych potawi wartości.W przeciwieństwie do teorii Shoryona i Sarganta, Konećny i Konećnż (19523, wyjaśniającmechanizmy odreagowania narkogenowego, mówią o kontynuowaniu czy powtarzaniupatogennych reakcji w warunkach chroniących korę przed uszkodzeniem.Wychodzą oni z założenia, że narkogen usuwa z kory patologiczną irradiację czy inercję,spowodowaną wpływem indukcji ujemnej w ośrodkach podkorowych w wyniku osłabieniaprocesu hamowania.Narkoza narkogenowahamuje czynności kory, chroni ją przed uszkodzeniem i pacjent możekontynuować albo powtórzyć swoje 226.Bs-ąaę.dawne reakcje, które s-cwałowały naruszenie funkcji.Proces reagowania jest teraz izolowany, przebiega, na ślepo", wytwarzają się dla niego nowedrogi, nowe stereotypy.Na tak przygotowanym terenie w drugiej fazie stosuje się psychoterapię sagestywną iracjonalną: wytwarzają się wówczas nowe, adekwatne stereotypy dynamiczne.Dokonaje się to pod ochronnym hamowaniem snu narkotycznego, gdy w fazie paradoksalnejwpływ bodzców słownych jest skuteczniejszy niż na) BWI?. Teleszewska (1969) wiąże skuteczność narkopsychoterapiinie z odreagowaniem, lecz raczej zwpływe@stanu euforii wywołanego za pomocą barbituranów, wzmożoną podatnością nasugestię i ćwiczeniami zaburzonych funkcji.Oceniając działanie barbituranów pod w zględem fizjologicznym, podkreśla sięich wpływ naukład limbiczno-reticularny i przypuszcza, że w stanie euforii subnarkotycznej powstająwarunki sprzyjające usunięciu patologicznej dominanty i powstąniunowej, zdrowejdominanty.Luthe (1972) pojmaje odreagowanie dokonywane w stanie relaksu autogennego jakokierowane przez mózg wyzwolenie śladów przeżyć istniejących w neuronach.W jego ujęciu, człowiek zwykle hamuje aulo regulacyjną czynność mózgu, podczas gdybierną postawą widza w stanie relaksu autogennego stwarza warunki, w którychautoregulacyjna czynność mózgu może zostać całkowicie zrealizowana.Mózg w tym stanie sam kieruje odreagowaniem, pacjent ma mu tylko po prostu pozwolićpracować.Czytając prace Lathego, nie możemy oprzeć się wrażeniu, że autor miesza pojęciapsychologiczne i fizjologiczne i że po prostu pers-onlfikujemózg.Oceniając metody odreagowujące, musimy zwrócić uwagę, że przy braku zadowalającegowyjaśnienia me.jjł.997.chanizmu odreagowania również niedostatecznie uzasadniona jest sama hipoteza, żewyzwolenie emocji jest rzeczywiście skutecarym czynnikiem psychoterapeutycznym.Katharsis w stanie hipnozy bywa bowiem łączona z sugestią dotyczącą objawów: podobniejak działanie narkogenu kończy sugestywna synteza.Także inne metody odreagowania nie bywają stosowane samodzielnie, lecz przeważnie jakoskładniki leczenia kompleksowego.Jeżeli chodzi o rozmowy psychotonowe, włączaliśmy je zawsze do planu kompleksowejterapii
[ Pobierz całość w formacie PDF ]