Koper Slawomir Afery i skandale Drugiej Rzeczpospolitej

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.I chociaż sam Bandera do września 1944 roku przebywał w hitlerowskimobozie, to jego nazwiskiem nazywano ukraińskich zbrodniarzy wsławionych potwornymi zbrodniamina Wołyniu.Po wojnie Bandera pozostał na emigracji, współpracując z wywiadem brytyjskim (Amerykanieuznali go za zbrodniarza wojennego).Następnie nawiązał kontakt ze służbami zachodnioniemieckimi państwa NATO z reguły popierały ruchy antysowieckie w strefie wpływów Kremla.Zginął wpazdzierniku 1959 roku w Monachium, zamordowany przez agenta KGB.Sowieci zawsze słynęli zinwencji przy zamachach za żelazną kurtyną, nie inaczej było i tym razem.Do likwidacji Banderyużyto specjalnego pistoletu rozpylającego cyjanek potasu&W niespotykany sposób potoczyły się losy Aebeda.Jeszcze podczas pobytu w więzieniu ożeniłsię z Hnatiwską, skazaną w procesie warszawskim na 16 lat więzienia.Podczas wojny uniknąłaresztowania, mniej szczęścia miały jego żona i córka osadzone w Ravensbr�ck.W połowie 1944roku przedostał się na Zachód, a trzy lata pózniej został współpracownikiem kontrwywiadu USA.Amerykanom zupełnie nie przeszkadzała opinia znanego sadysty i niemieckiego kolaborantawystawiona przez podległe służby.Współpraca musiała przynosić efekty, albowiem Aebedaprzeniesiono do USA.Otrzymał prawo stałego pobytu, a po interwencji ówczesnego zastępcydyrektora CIA Allana Dullesa obywatelstwo amerykańskie.Za oceanem zrobił zadziwiającą karierę.Ten były terrorysta kierował Instytutem Badawczo-Wydawniczym Prolog specjalizującym się w analizie sytuacji na Ukrainie oraz propagandzieantysowieckiej.W czasach prezydentury Jimmy ego Cartera współpracował ze ZbigniewemBrzezińskim, a na emeryturę przeszedł w 1975 roku.Nawet w stanie spoczynku w CIA uważano goza cennego współpracownika, skutecznie ochraniając przed dochodzeniem w sprawie wojennejprzeszłości.A chętnych do takiego śledztwa było wielu Aebedem interesował się wywiad polski,rosyjski i niemiecki.Działania amerykańskiej agencji okazały się jednak wyjątkowo skuteczne, nigdynie udowodniono mu zbrodni wojennych ani kolaboracji z hitlerowcami.Zmarł w Pittsburghu w 1998roku, w wieku blisko 90 lat.Endecy jadą do BerezyChociaż już kilka dni po zabójstwie Pierackiego nie było wątpliwości co do rzeczywistychsprawców zamachu, to władze nie zrezygnowały z zastraszenia prawicy.W nocy z 6 na 7 lipca 1934roku wyekspediowano do Berezy pierwszych dziewięciu działaczy ONR.Warto zwrócić uwagę najedno nazwisko z tego grona, na człowieka, który zrobił chyba najdziwniejszą karierę polityczną wdziejach naszego kraju.Bolesław Piasecki miał wówczas 19 lat i był jednym z założycieli ONR.Wruchu narodowym pozostał do 1945 roku, po czym w niewyjaśnionych okolicznościach doszedł doporozumienia z komunistami.Został szefem Stowarzyszenia PAX oraz członkiem Rady Państwa.Ajedną z największych tajemnic politycznych PRL pozostało makabryczne zabójstwo jegopiętnastoletniego syna w Warszawie, w styczniu 1957 roku.Wśród wysłanych do Berezy zabrakło natomiast Mosdorfa, który ukrywał się, unikającaresztowania.I chyba jako jedyny podejrzewał, co czeka endeków w miejscu odosobnienia.Pozostali byli w doskonałych humorach, uważając, że warunki internowania nie będą specjalnieuciążliwe, a samo zatrzymanie doskonale wzbogaci ich biografie polityczne.Edward Kemnitz wspominał, że eskorta policyjna w pociągu była grzeczna i wyrozumiała , asami działacze planowali zajęcia na czas pobytu w Berezie: Humory mieliśmy niezłe, zbytnio nie przejmowaliśmy się (młodość) naszym losem.Przypomnieliśmy sobie internowanie legionistów w okresie pierwszej wojny światowej w obozachw Beniaminowie i Szczypiornie.Snuliśmy różne plany co do możliwie produktywnego wykorzystaniaokresu �izolacji�.A więc nasz najmłodszy kolega Włodzio Sznarbachowski, świeżo upieczonystudent, marzył o nauce i o sprowadzaniu sobie książek.Adwokaci Henio Rossman i JanekJodzewicz proponowali wykłady z dziedziny prawa.Mnie, jako znającego języki angielski iniemiecki, typowano na �lektora� języków obcych itp..W interesujący sposób przedstawił atmosferę pierwszego transportu świeżo upieczony student Włodzimierz Sznarbachowski: [Jechaliśmy] w dwóch czy trzech karetkach (więziennych), między każdym z nas i po bokachpodłużnych ławek siedzieli policjanci w pełnym uzbrojeniu i mający jak nas uprzedzono rozkazstrzelania, gdybyśmy próbowali uciekać.Przywieziono nas na Dworzec Wileński lub Wschodni napociąg Brześć Baranowicze [& ].W przedziałach rozsadzali nas policjantami.Dyscyplinarozluzniła się szybko, atmosfera stawała się sympatyczna [& ] posterunkowi [& ] bez oporu przyjęlipieniądze i poszli do baru dworcowego zakupić sporo wódki, zakąsek, mięsiwa.Jak tylko pociągruszył, zaczęła się zbiorowa pijatyka [& ] przyjechaliśmy rankiem [& ] policjanci rozchełstani, mytakże [& ].Na miejscu szybko sprowadzono ich do rzeczywistości.Eskorta została aresztowana, a endekówpoddano pierwszym formalnościom obozowym.Po zebraniu podstawowych danych (czemutowarzyszyły ordynarne wyzwiska) trafili na trzy dni do izby przejściowej, mającej w pózniejszychczasach ponurą sławę: Izba ta była pusta, bez jakiegokolwiek umeblowania, okna były zabite do połowy dyktą, górnezaś były otwarte, podłoga betonowa.Temperatura wskutek nieopalania w zimie była stale poniżejzera.Przez cały dzień więzniowie musieli stać zwróceni twarzami do ściany.Na noc kładli się nagołą podłogę, bez nakrycia.Co pół godziny policjant alarmował śpiących więzniów, kazał imwstawać, ustawiać się pod ścianą w szeregu, odliczać, biegać, skakać, padać, siadać itp., po czymznowu więzniowie kładli się do snu po to, by w następnej półgodzinie powtórzyła się ta samaudręka.Jakiekolwiek uchybienie w postawie, które dowolnie oceniał policjant, powodowałonatychmiastowe bicie pałką.Zresztą w izbie tej bito więzniów stale, bez jakiegokolwiek powoduoraz masakrowano ich do krwi.Endecy mieli szczęście, trafili do Berezy latem, zresztą większość ich została zwolniona już wewrześniu.Kolejni osadzeni nie byli już w tak dobrym położeniu.Działacze ONR po powrocie z obozu podjęli na nowo działalność opozycyjną.JanuszJędrzejewicz miał rację, kilka miesięcy to zbyt krótki okres, aby złamać zagorzałych ideowców.Jednak pobyt w obozie przyspieszył rozłam wśród młodych endeków.Niebawem zdelegalizowaneONR rozpadło się na Falangę (kierowaną przez Piaseckiego) i ABC.Ale to już zupełnie innahistoria.Prawicowi ekstremiści nie byli głównymi lokatorami Berezy.Szybko pojawili się tam komuniści,a następnie nacjonaliści ukraińscy.Od pazdziernika 1936 roku do obozu wysyłano równieżpodejrzanych o przestępstwa skarbowe, a w rok pózniej do Berezy zaczęli trafiać recydywiścikryminalni, zorganizowano również oddział kobiecy.Cat-Mackiewicz osadzony na kilka tygodniwiosną 1939 roku wspominał, że miał numer ewidencyjny 2858.Potwierdza to opinię, że przez obózprzewinęło się około 3 tysięcy osób, natomiast liczba 16 tysięcy pojawiająca się w niektórychpublikacjach jest zdecydowanie zawyżona.Z ogólnej liczby izolowanych 14 osób zmarło, z czegojedna popełniła samobójstwo.W ostatnich miesiącach przed wybuchem wojny 1939 roku miejsce odosobnienia w BerezieKartuskiej zmieniło przeznaczenie.Zostało przekształcone w obóz dla internowanych (Niemców iUkraińców), podejrzanych o sabotaż i szpiegostwo na rzecz Trzeciej Rzeszy.Wówczas faktycznieznalazło się tam ponad 10 tysięcy osób [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook - pobieranie - do ÂściÂągnięcia - pdf - download

Podobne