[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Najbardziej wpływowy obok Rákosiego polityk owych lat E.Gerö winę za fatalne zaopatrzenie ludności zrzucał na wroga, który „poprzez masowe zakupy zorganizował sztuczne kolejki” i czynił wszystko „aby pogorszyć nasze zaopatrzenie”.Sugerowano, że wróg wykorzystuje suszę dla swych nikczemnych celów.Katastrofa gospodarcza, spowodowana na Węgrzech przez politykę gospodarczą rządzącej kliki Żydów-komunistów, jest jednym z jaskrawych dowodów na to, jak nieprawdziwe są uogólnienia przypisujące Żydom generalnie jako takim wyjątkowe uzdolnienia gospodarcze.Obłędna polityka rządzącej czwórki Żydów-komunistów ostatecznie popchnęła Węgrów do jakże desperackiego narodowego powstania, sprowokowanego notabene przez politykę następcy Rákosiego - Ernö Gerö (Singera).Tysiące Węgrów zapłaciło życiem w walkach przeciwko dwóm sowieckim interwencjom za swój bunt przeciw antynarodowej polityce rządzącej kliki, której na próżno próbował się przeciwstawić węgierski komunista, ale patriota Imre Nagy.Za swój opór zapłacił życiem.- Za pomoc w nowej sowietyzacji kraju pod rządami KádáraŻydowscy komuniści kolejny raz odegrali fatalną rolę, gremialnie śpiesząc na pomoc izolowanemu w narodzie węgierskim marionetkowemu żołdowi Janosa Kadara, narzuconemu przez sowieckie [34] czołgi w listopadzie 1956 roku.Przypomnę tu jakże znamienny fakt.Węgierska partia komunistyczna (WPP) do października 1956 roku liczyła prawie 900 tysięcy członków na około 9,5 miliona mieszkańców Węgier.Po rozwiązaniu tej partii, zwolennicy Kádára od listopada 1956 roku tworzyli od podstaw nową partię komunistyczną (WSPR).Była ona jednak zdecydowanie bojkotowana przez wszystkich patriotycznie myślących Węgrów, którzy nie chcieli się pogodzić ze stłumieniem powstania i obalenia rządu I.Nagya.Liczby są wymowne - pod koniec listopada 1956 roku w nowej partii komunistycznej było zaledwie 30 tysięcy członków (tj.około 3,5 proc.członków dawnej partii komunistycznej).I wtedy tym cenniejszy okazał się sukurs „internacjonalistycznych komunistów” - Żydów, dla których fakt zduszenia siłą Węgrów broniących niepodległości nie był duchową przeszkodą dla akceptacji marionetkowej, narzuconej przez Sowiety władzy.A był to sukurs tym bardziej znaczący, że na Węgrzech żyje największa społeczność żydowska w całej Europie środkowej.W samym tylko Budapeszcie mieszka około 100 tysięcy Żydów.Jak akcentował żydowski historyk György Litván w cytowanym już wystąpieniu na Hebrajskim Uniwersytecie w Jerozolimie w 1991 r.: w kraju trudny proces reorganizacji całkowicie rozbitej KP został w wielkiej mierze ułatwiony przez Żydów, którzy łączyli swe żydowskie obawy ze świadomością komunistyczną lub je nią zastąpili.W niektórych miejscach Żydzi byli pierwszymi czy nawet jedynymi stronnikami partii Kádára (.).Wielu Żydów powróciło do policji politycznej, która stała się znów narzędziem politycznego odwetu lub się do niej przyłączyli.Żydzi-komuniści znowu w bardzo wielkim stopniu opanowali siły bezpieczeństwa i resort spraw zagranicznych propagandę, wydawnictwa, radio i telewizję.Przez całe dziesięciolecia członkiem Biura Politycznego KC PZPR i sekretarzem KC WSPR był Gyórgy Aczél (Appel), swoiste skrzyżowanie Urbana i Rakowskiego, znacząco przewyższające tego ostatniego talentem politycznym i wyrafinowanymi intrygami personalnymi.Aczél, bez wątpienia najbardziej przebojowy komunista żydowski po 1956 roku stworzył na Węgrzech ogromny, znakomicie prosperujący system sitwy „przyjaciół i znajomych Królika” złożony z różnych Żydów-komunistów i przystosowujących się do nich węgierskich karierowiczów.Pod egidą Aczéla zadawano straszne, niszczące ciosy węgierskiemu patriotyzmowi i tradycji narodowej, prześladując je jako [35] rzekome niebezpieczne przejawy patriotyzmu.Za te dziesięciolecia walki z patriotyzmem węgierskim, a przy okazji z przejawami historycznej tradycji przyjaźni polsko-węgierskiej naszym węgierskim bratankom należą się od Żydów specjalne przeproszenia.IV.Powinni przeprosić Czechów:- Za wspieranie germanizacji i madziaryzacji Czech przed 1918 r.Do czasu odzyskania niepodległości przez Czechy i Słowację w 1918 roku Żydzi zgodnie ze swą tradycyjną zasadą przystosowywania się do narodów rządzących wspierali germanizację i madziaryzację Czech i Słowacji.Stąd wywodziła się głęboka nieufność twórcy niepodległego państwa czechosłowackiego Tomasza G.Masaryka do Żydów (wg G.Leśny: Der Slansky Prozess, „Osteuropa” 1953, Februar).Współpracownik T.Masaryka Vavro Grabov pisał w wydanych w 1946 roku wspomnieniach „Z mojego żiwota”, że Żydzi wyraźnie izolowali się od narodów uciskanych w Czechach i Słowacji, a równocześnie przystosowywali się do panujących narodów, „co oznaczało w naszym kraju, że popierali germanizację i madziaryzację”.Nawet po I wojnie światowej zaznaczały się bardzo ścisłe związki między mieszczaństwem niemieckim i żydowskim w Pradze i Brnie.Stąd czescy nacjonaliści uważali praskie żydostwo za „filię Niemców” (por.G.Leśny: op.cit.).- Za rolę czeskich Żydów w komunizowaniu CzechosłowacjiWedług niektórych świadectw, np.profesora Jakuba Goldberga, Żydzi w okresie międzywojennym mieli zdecydowanie najlepsze warunki w Europie.Na tym tyle trudno się dziwić gorzkim krytykom bardzo wydatnej roli, jaką zbolszewizowani Żydzi odegrali [36] w ubezwłasnowolnieniu Czechosłowacji w pierwszych latach powojennych i całkowitym podporządkowaniu jej sowieckiemu dyktatowi.Szczególnie negatywną role odegrał pod tym względem fanatyczny stalinowiec, sekretarz generalny KP Czechosłowacji, działacz żydowskiego pochodzenia Rudolf Slansky (właśc.Salzmann).E.Taborsky pisał w wydanej w Princeton (USA) monografii historii komunizmu w Czechosłowacji 1948-60, iż Żaden członek KPCz nie był bardziej uporczywy w realizowaniu linii Moskwy i żaden nie symbolizował lepiej od Slanskyego podporządkowania Klemlowi (.).Po lutym 1948 r.atakował Gottvalda za „miękkość” twierdząc, że partia powinna była natychmiast po wojnie zagarnąć władzę w Czechach zamiast tracić czas na kompromisy z elementami burżuazyjnymi.Gorliwie tropił wrogów politycznych.Według opracowanego przez Geoffreya Wigodera „Słownika biograficznego Żydów (Warszawa 1998, s.500) Slansky: Miał pełną kontrolę nad partią, służbą bezpieczeństwa i armią.Według „Czarnej księgi komunizmu” (Warszawa 1999, s.400): Rudolf Slansky, sekretarz generalny KPCz od 1945 roku, lojalny stronnik Moskwy, przewodniczył „grupie pięciu”, specjalnemu organowi, którego zadaniem był bieżący nadzór nad przebiegiem represji, i z tego tytułu zatwierdził dziesiątki wyroków śmierci.W podziemnym wydawnictwie Krąg opublikowano w 1985 roku tzw.„Zatajony dokument.Raport Komisji KC KPCz o procesach politycznych i rehabilitacjach w Czechosłowacji w latach 1949-1968”
[ Pobierz całość w formacie PDF ]