[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.S.MilitaryDeployment Around the World m (Wa\niejsze punkty rozmieszczenia amerykańskich siłwojskowych na świecie), niezwykle przypominającymi historykom ów łańcuch baz morskichi garnizonów wojskowych utrzymywanych przez poprzednią potęgę światową, WielkąBrytanię, w szczytowym okresie nadmiernego rozciągnięcia jej sił strategicznychlf*.Z drugiej strony, jest rzeczą bardzo mało prawdopodobną, by Stany Zjednoczone musiałybronić wszystkich swych interesów narodowych jednocześnie, i to bez pomocy znaczącejliczby swych sojuszników członków NATO w Europie Zachodniej, Izraela na BliskimWschodzie, Japonii, Australii i być mo\e Chin w rejonie Pacyfiku.Z punktu widzenia obrony USA nie wszystkie regionalne tendencje rozwojowe nale\y uznać za nie sprzyjające - naprzykład o ile nadal mo\liwe jest dokonanie agresji przez nieobliczalny re\im półnO-cnokoreański, o tyle Pekin nie powitałby tego obecnie z zadowoleniem, a ponadto KoreaPołudniowa ma ju\ dwukrotnie liczniejszą ludność i czterokrotnie większy GNP od KoreiPółnocnej.I analogicznie: ekspansja sił rosyjskich na Dalekim Wschodzie alarmujeWaszyngton, ale równowa\y ją w znacznym stopniu coraz większe zagro\enie ze stronyChRL dla rosyjskich lądowych i morskich szlaków komunikacyjnych z tym regionem.Niedawne trzezwe stwierdzenie amerykańskiego sekretarza obrony, \e nigdy nie będzie nasstać na sfinansowanie potencjału wystarczającego do wywiązania się ze wszystkich naszychzobowiązań ze stuprocentową pewnością",1" jest niewątpliwie prawdziwe, sytuacja takamo\e jednak mniej niepokoić, ni\ na pierwszy rzut oka się wydaje, jeśli pamięta się równie\ otym, \e ogólny potencjał, który mo\na u\yć przeciwko Związkowi Radzieckiemu (siłyStanów Zjednoczonych, Europy Zachodniej, Japonii, ChRL, Australii i Nowej Zelandii), jestdu\o większy od całości zasobów stojących do dyspozycji strony rosyjskiej.Jest to pocieszające, ale nie usuwa podstawowego dylematu strategicznego: zobowiązaniawojskowe Stanów Zjednoczonych na całym globie są równie szerokie jak ćwierć wieku temu kiedy udział USA w światowym GNP, światowej produkcji przemysłowej, światowychwydatkach wojskowych i światowej liczebności wojsk był du\o większy ni\ obecnie 1M.Nawet jeszcze w 1985 r. czterdzieści lat po triumfach drugiej wojny światowej i ponaddziesięć lat od wycofania się z Wietnamu Stany Zjednoczone utrzymywały za granicąoddziały wojskowe liczące 520 000 ludzi (w tym 65 000 na pokładach okrętów)ł".Nawiasemmówiąc, jest to liczba znacznie większa od liczby personelu sił lądowych i morskichutrzymywanego w czasach pokoju za granicą przez Imperium Brytyjskie w szczytowymmomencie jego potęgi.A przecie\ zgodnie z opinią, wyra\aną bardzo zdecydowanie przezKolegium Szefów Sztabów i przez wielu ekspertów cywilnych1", jest to liczba po prostuniedostateczna.Chocia\ amerykański bud\et wydatków na obronę od końca latsiedemdziesiątych uległ niemal potrojeniu, to liczebność sił zbrojnych w słu\bie czynnejwzrosła zaledwie o 5 proc." 195.Jak się ju\ o tym swego czasu przekonali wojskowibrytyjscy i francuscy, państwo o rozległych zobowiązaniach zamorskich zawsze będzie miałowiększe problemy z zapewnieniem swym siłom zbrojnym dostatecznej liczby ludzi ni\państwo u\ywające swych sił zbrojnych tylko do obrony własnego terytorium; problem tenjest szczególnie trudny do rozwiązania w społeczeństwie zdającym sobie sprawę zniepopularności poboru, wyznającym liberalizm w polityce i zasadę laissez faire w ekonomii1M.Być mo\e zaniepokojenie owym rozziewem między amerykańskimi interesami na całymświecie a amerykańskim potencjałem nie byłoby tak ostre, gdyby nie wyra\ano tyluwątpliwości przynajmniej od czasu wojny wietnamskiej co do sprawności samego tegosystemu.Poniewa\ wątpliwości te wielokrotnie omawiano w innych pracach, tu jedynie jezreasumuję, nie piszę bowiem kolejnego eseju na palący temat zreformowania obrony"m.Naprzykład jedną z głównych kości niezgody jest sprawa stopnia rywalizacji pomiędzypodstawowymi rodzajami wojsk.Oczywiście, problem ten występuje w większości krajów,odnosi się jednak wra\enie, \e w systemie amerykańskim jest on szczególnie głębokozakorzeniony być mo\e w rezultacie względnie skromnych uprawnień przewodniczącegoKolegium Szefów Sztabów, a być mo\e na skutek tego, \e jak się wydaje tyle energiipoświęca się nie problemom strategicznymi operacyjnym, ale zakupom broni.W czasach pokoju problem ten mo\na zlekcewa\yć,uznając go po prostu za przykład rozgrywek biurokratycznych", ale podczas operacjiwojennych na przykład w sytuacji nagłego wysłania do akcji Wspólnych Sił SzybkiegoReagowania, w których skład wchodzą jednostki wszystkich czterech głównych rodzajówwojsk brak odpowiedniej koordynacji mógłby przynieść fatalne skutki. W samej dziedzinie zakupów broni powszechne są oskar\enia o marnotrawstwo, oszustwa inadu\ycia"1M.Rozmaite skandale wokół horrendalnych kosztów sprzętu, nie tak sprawnego,jak zapowiadano, które przyciągały uwagę opinii publicznej w ostatnich latach, mają dosyćprzekonujące wytłumaczenie: brak przetargów o odpowiednim stopniu konkurencyjności iwyjęcie kompleksu wojskowo-przemysłowego" spod działania sił rynkowych oraz tendencjado ozdabiania systemów broni złoceniami", \e nie wspomnę ju\ o tęsknocie do wielkichzysków.Trudno jednak oddzielić te braki systemu zakupów od zjawiska bardziejpodstawowego: intensyfikacji wpływu postępu technicznego na sztukę wojenną.Zwa\ywszy,\e to właśnie w dziedzinie najbardziej zaawansowanej techniki ZSRR sprawia wra\enienajbardziej nara\onego na przegraną co sugeruje, \e Ameryka mo\e posłu\yć się jakościąswej broni dla skontrowania występującej po stronie rosyjskiej ilości (na przykład liczbyczołgów i samolotów) to, co Caspar Weinberger określił jako współzawodniczącestrategie" zamawiania nowego sprzętu wojskowego, ma oczywistą siłę atrakcyjną 1M.Mimowszystko jednak fakt, \e rząd Reagana wydał na nowe samoloty o 75 proc.więcej ni\ rządCartera, ale nabył tylko o 9 proc.więcej samolotów, zwraca uwagę na ó w przera\ającyproblem związany z zakupami broni w końcu XX w
[ Pobierz całość w formacie PDF ]