handlarz ksiag przekletych marcello simoni

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wiedział, jak odnalezć Ignacia.W czasie porwania słyszał, jak prześladowcy mówią o miejscuukrycia czwartej części Uter Ventorum.Miasto, o którym wspominali, to była Compostela.Młodzieniec nie miał dokładnych wskazówek co do kryjówki, za to znał na pamięć zagadkę napisanąpo prowansalsku przez Viv�ena z Narbonne.Amezarak volvet la sa cue a le bastun de Jacobus.Ignacio z pewnością jest w Composteli.Jeżeli Uberto wpadnie na ślad czwartej części księgi,odnajdzie również jego.Sęk w tym, by odgadnąć, co to jest bastun de Jacobus.Odwróciwszy się ku katedrze, Uberto doznał olśnienia.Ruszył w stronę głównego wejściai dotarł do Pórtico de la Gloria, okazałej kolumnady, nad którą górowały płaskorzezby.Oczy chłopcajęły błądzić pośród cieni Pórtico, dopóki nie dostrzegły parteluz, pilastra dzielącego portal, naktórego szczycie spoczywała rzezba przedstawiająca świętego Jakuba Starszego.Apostoł został uwieczniony w stroju pielgrzyma.Tkwił na szczycie kolumny, głowąpodtrzymywał architraw.Prawą ręką wskazywał Ewangelię, w lewej dzierżył kostur.Uberto pomyślał, że może ów kostur to bastun de Jacobus.Nie był pewien, lecz musiał sięprzekonać.Jeżeli ma rację, jedna z części Uter Ventorum jest ukryta właśnie tutaj.Obejrzał uważniestatuę, obszedł wokoło kolumnę, badając każdy szczegół, lecz nic nie znalazł.Jedynie żmudną robotęmistrza kamieniarskiego.Pomylił się w swym przeczuciu.A skoro nie było tu ani śladu księgi, nie wyobrażał sobie, gdziemoże przebywać w tej chwili Ignacio.Zniechęcony Uberto opuścił katedrę i zaczął się włóczyć poplacu jak jakiś pijak.Akurat wtedy, gdy błąkał się bez celu z twarzą mokrą od łez, z ciemności wyłonił się mężczyznai złapał go za ramię.Młodzieniec aż podskoczył.Spojrzał nań i oniemiał: był to hrabia Dodiko. Uberto, co ty tu robisz? Co ci się stało? zapytał szlachcic. Gdybyście wiedzieli, co mi się stało, panie. odrzekł chłopiec. Teraz nie ma czasu na wyjaśnienia, młody przyjacielu przerwał mu hrabia. Właśnie idę doIgnacia, do biblioteki Asklepiosa.Chodz ze mną.Słysząc te słowa, Uberto poczuł się jak nowo narodzony.Wreszcie odnalazł kupca! Otarł łzyi ruszył pełen nadziei wraz z Dodikiem.===Pwk6WWwIPA5rCWhZYQI6DDtdaF0+DDoMOAEzAmcDZVE=77W mroku biblioteki Asklepiosa Ignacio przyglądał się uważnie zakładce pozostawionej przezViv�ena.Maleńkie litery wycięte na pasku skóry do czegoś odsyłały, ich znaczenie nadal mu wszakżeumykało.Głaszcząc się po brodzie, mężczyzna powrócił pamięcią do zagadki po prowansalsku:Amezarak volvet la sa cue a le bastun de Jacobus, Anioł Amezarak owija swój ogon wokół kijaJacobusa. Ogon.Oto czym jest ogon stwierdził w pewnej chwili, ściskając w palcach zakładkę. Aleco to, do diabła, jest kij Jacobusa? Brakuje jeszcze jednej wskazówki. A jeśli to ma być Jacobus maior, apostoł Jakub? odezwał się Asklepios przysłuchujący sięjego słowom w blasku świecy. Patron pielgrzymów? dodał Willalme, wpatrując się w twarz starca, po której igrał płomień.Ignacio doznał olśnienia: Zwięty Jakub.SantYago.Oczywiście! Jego najbardziej czczony wizerunek znajduje się tu,w Composteli, na szczycie parteluz Pórtico de la Gloria!Francuz otworzył szeroko oczy. Nie ma przypadkiem kija? Owszem, ale nie w tym rzecz.Zwięty Jakub z Pórtico de la Gloria jest ubrany jak pielgrzym.Symbolizuje tysiące ludzi, którzy udają się co roku do Santiago.Pojmujesz? Jacobus z zagadkioznacza każdego pątnika, który ma bastun, czyli kostur.Co powiedziawszy, Ignacio chwycił zakładkę za koniec, który zwisał z kodeksu.Następnieowinął ją wokół swego kostura tak, by skóra nie nachodziła na siebie w żadnym miejscu, tylko bybrzegi stykały się ze sobą. Gotowe rzekł po skończonej czynności. Ogon Amezaraka owinął się wokół kija świętegoJakuba.Litery zakładki, ułożone jedna obok drugiej, utworzyły kombinację skrótów.c u b.v la r m.lp l u.l l Fascynujące! przyznał Asklepios. Dopóki nie owinie się paska, wiadomość pozostajenieczytelna.To starożytny kartagiński sposób. Wygląda na to, że odsyła nas do jakiegoś słownika skrótów zauważył kupiec. Tylko niepojmuję, do czego może się odnosić.Może zle się do tego zabraliśmy. Wcale nie. Starzec przysunął się bliżej. Daj mi się lepiej przyjrzeć.Te skróty coś miprzypominają.cub.VIarm.Iplu.II Tak jak myślałem! ciągnął i uderzył pięścią w dłoń. To znak miejsca księgi. Zechciałbyś się uprzejmie podzielić z nami swoim odkryciem? zapytał Ignacio, rozdrażnionytym, że został pokonany w rozumowaniu. To proste.Mamy do czynienia ze skrótami.Oznaczają one cubiculum VI, armarium I, pluteumII.Czyli: izba VI, szafa I, półka II.Od lat stosuję ten system, rozmieszczając księgi w mojejbibliotece.Każda z nich ma stałe miejsce: dokładnie określoną izbę, szafę i półkę.Zapisałemoznaczenia każdego miejsca w grubym rejestrze, tak aby móc łatwo odnalezć wszystkie woluminy. Pojmuję.Viv�en wykorzystał twoją metodę, aby ukryć swą tajemnicę. Zapewne tak.Chodzcie! zachęcił Asklepios, ruszając przez biblioteczny labirynt.Obaj towarzysze podążyli za nim.Zerkając na półki, Ignacio zwrócił uwagę, że biblioteka nie zawiera wyłącznie ksiąg z dziedzinysztuki lekarskiej, ale także dzieła filozoficzne, matematyczne i literackie.W ciągu wielu latposzukiwań stary Berber zgromadził nieocenioną spuściznę, atramentową pajęczynę utkaną z myśliWschodu i Zachodu.Asklepios sunął powoli, przyświecając sobie ogarkiem świecy.Liczył starannie izby i meble,wykonywał gesty palcami, aż przekroczywszy próg krótkiego korytarza, oznajmił: Jest.Weszliśmy do szóstego cubiculum.Przystanął przed przepastną szafą, otworzył ją i oświetlił wnętrze świecą.Ignacio podszedł bliżej, płonąc z niecierpliwości. To jest pierwsze armarium? Tak [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook - pobieranie - do ÂściÂągnięcia - pdf - download

Podobne