[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przez mądrych rozumie się tu takich, którzyjuż posiedli wiedzę świętych, nazwaną przez Pismo święte roztropnością.Dusze, u którychwiedza wlana przez Boga jest stanem trwałym, w podobny sposób rozpoznają wszystkierzeczy.Choć i to nie zawsze się dzieje i nie wszystkich rzeczy dotyczy, bo uzależnione jest odtego, czy Bóg zechce te dusze wspomóc.14.Pewne jest jednak, że dusze oczyszczone rozpoznają z wielką łatwością i to w sposóbnaturalny - jedne więcej, drugie mniej -to co się ukrywa w sercu ludzkim, czy też w głębiduszy, oraz skłonności i zdolności różnych osób.Poznają to po znakach zewnętrznych, nawetniepozornych, jak na przykład po słowach, ruchach i innych oznakach.Jeśli bowiem szatanmoże takie rzeczy rozumieć dlatego, że jest duchem, to również i człowiek uduchowionyposiada tę zdolność.Wskazuje na to Apostoł, mówiąc: Spiritualis autem iudicat omnia; Alekto jest duchowy, rozsądza wszystko (1 Kor 2, 15).I na innym miejscu: Spiritus enim omniascrutatur, etiam profunda Dei\ Duch wszystko przenika, nawet głębokości Boże {tamie, 2,10).Naturalnym biegiem rzeczy ludzie duchowi nie mogą rozpoznać myśli i skrytości sercainnych.Mogą to jednak poznać przez nadprzyrodzone oświecenie lub też przez pewneobjawy.Niekiedy mogą pobłądzić w tym poznawaniu z objawów, aie najczęściej odgadująprawdę.Nie należy jednak ani jednemu, ani drugiemu zbytnio ufać, gdyż szatan może się tuwmieszać z wielką zręcznością, jak o tym jeszcze mówić będziemy.Należy się przeto odtakich poznawań odrywać. 15.W czwartej Księdze Królewskiej mamy potwierdzenie tego, że ludzie duchowi mogą miećnadto znajomość zdarzeń i ludzkich czynów, chociażby gdzie indziej przebywali.Gdybowiem Giezi, sługa naszego Ojca Elizeusza, chciał skryć pieniądze wzięte od NaamanaSyryjczyka, rzekł mu prorok: Nonne cor meum in praesenti erat, quando reversus est homode curru suo in occursum tuil Czy serce moje nie było przytomne, kiedy się wrócił człowiekz wozu swego naprzeciw ciebie? (2 Krl 5, 26).Widział więc to zdarzenie sposobemduchowym, tak jakby się działo w jego obecności.Również w tej księdze czytamy, że tenżeElizeusz wiedział wszystko, co król syryjski mówił w tajemnicy ze swymi książętami.Wyjawił to królowi izraelskiemu i przez to unicestwił knowania tamtych.Król syryjskiwidząc, że wszystko jest wiadome, rzekł do swoich ludzi: Czemu mi nie powiecie, kto jestzdrajcą moim u króla izraelskiego? I rzekł jeden ze służebników jego: Nequaquam, Dominemi, rex, sed Eliseus propheta, qui est in Israel, indicat regi Israel omnia verba, quaecumquelocutus fueris in conclavi tuo; Nie, panie mój, królu, ale Elizeusz prorok, który jest wIzraelu, oznajmia królowi izraelskiemu wszystkie słowa, które mówisz w pokoju twoim (tamże, 6, 11-12).16.Obydwa te rodzaje poznawania, podobnie jak i inne, przychodzą na duszę biernie, tzn.bezżadnego jej współdziałania.Bywa bowiem tak, że na osobę nieuważną i zajętą czymś innymprzychodzi nagle żywe zrozumienie tego, co słyszy i czyta, i to o wiele jaśniej niż treśćsamych słów.A często, mimo że nie rozumie słów, bo na przykład są w języku łacińskim, aona go nie zna, pojmuje jednak doskonale treść w nich zawartą.17.Można by wiele powiedzieć o podstępach i złudzeniach, jakie szatan wnosi w tegorodzaju poznawanie, te bowiem podstępy, które on tu sprawia, są bardzo wielkie i bardzoukryte.Duch ciemności posługując się zmysłami ciała i sugestią, może duszy nasunąć licznepoznania rozumowe i to z taką siłą, iż zdawać się może, że nie ma nic pewniejszego.Dusza,jeśli nie jest pokorna i ostrożna, bez wątpienia uwierzy tysiącowi kłamstw, ponieważ niekiedysugestia diabelska oddziaływa z wielką mocą na duszę, zwłaszcza kiedy ona (s.292)uczestniczy jeszcze w słabości zmysłów.Wtedy szatan utwierdza to poznanie w zmysłach ztaką mocą i przekonaniem, że dusza musi się dużo modlić i wysilać, aby się z tego uwolnić.Nieraz na przykład przedstawia szatan duszy sumienie skalane grzechem, występki innych iwykolejone dusze; przedstawia fałszywie, ale z wielkim światłem.Fałszywie, bo wszystko toczyni, aby zniesławić i z zamiarem, by się to wyjawiło i stało przyczyną grzechów.Z wielkimświatłem, bo w duszy rozpala żarliwość, przedstawiając jej, że chodzi o to, aby te duszepolecała Bogu.Nieraz rzeczywiście Pan Bóg ukazuje duszom świętym potrzeby bliznich poto, ażeby się za nich modliły lub ich wspomagały.Tak na przykład Jeremiaszowi okazałsłabość proroka Barucha po to, by go w tym upominał (Jr 45, 3).Częściej jednak czyni toszatan i oczywiście fałszywie, ażeby przez to spowodować zniesławienia, grzechy iprzygnębienia.Jest na to wiele przykładów.Podsuwa również duszom wiele innych poznań ztak wielką wyrazistością, że w nie wierzą.18.Wszystkie te poznania, czy są od Boga czy nie, niewiele pomogą duszy w drodze doNiego, jeśli się na nich oprze.Raczej jej szkodzą i o wielkie przyprawiają błędy, jakie kryjąsię w tamtych wszystkich doznaniach nadprzyrodzonych, o których mówiliśmy; mają onemiejsce i w tych ostatnich, i to o wiele więcej. %7łeby się tu jednak nie rozwodzić nad tym, tym bardziej że już podałem wystarczającą naukę,powiem to tylko, że należy je z wielką usilnością zawsze oddalać, starając się iść do Bogaprzez to, czego się nie zna i zawsze zdawać z nich sprawę swojemu spowiednikowi lubkierownikowi duchowemu.Temu zaś, co on zaleci, trzeba się poddać bezwzględnie.Kierownik duchowy ułatwi wtedy duszy przejście przez nie; nie pozwoli jej zatrzymać się nadtym, co jest niczym i co nie pomaga na drodze do zjednoczenia.Mówiliśmy już, że w tychrzeczach, które udzielają się duszy bez jej udziału, skutek zamierzony przez Boga zawszepozostanie w duszy, choćby ona się o to nie starała.Nie będę się więc rozwodził dalej oskutkach objawień prawdziwych i fałszywych.Jest to niepotrzebne, gdyż z pobieżnego opisui tak tego zrozumieć nie można
[ Pobierz całość w formacie PDF ]