[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Drugi, czyli środkowy pierwiastek dusza, siedlisko instynktów, pochodzi według niego odksiężyca i zawsze podlega jego wpływowi*, a dopiero część trzecią, najwyższą, czyli duszę duchową,wraz z pierwiastkiem atma i manasu uważa za bezpośrednią emanację słońca, które tu wyobrażaAgathon, czyli Boga najwyższego.Dowodzą tego następujące jego słowa: Otóż ze śmierci, które przechodzimy, pierwsza czyni człowieka dwójniązamiasttrójpierwiastkowym, a druga jednopier-wiastkowym zamiast dwójni.Pierwsza należy do sfery podległejDemeterze, stąd imię nadawane misteriom jest podobne do imienia śmierci.Ateńczycy nazywaliumarłych poświęco-" Kabaliści, którzy znają stosunek Jehowy, dawcy życia i potomstwa, do księżyca oraz wpływ tegoostatniego na rodzenie, zrozumieją, o co tu chodzi, a dotyczy to także i astrologów.nymi Demeterze.Druga śmierć zaś dzieje się w sferze księżyca i podlega Persefonie".Oto macie naszą naukę, która uważa, iż za życia na ziemi człowiek składa się z siedmiupierwiastków; po śmierci, w kamaloce z pięciu, a dalej, w Dewachanie z trzech pierwiastków: jazni,ducha-duszy i świadomości.To rozdzielenie się, najprzód na łąkach Hadesu", jak nazywa Plutarchkamalokę, a potem w Dewachanie było integralną częścią świętych misteriów, gdzie kandydat dowtajemniczenia przechodził przez cały dramat śmierci i zmartwychpowstania, jako w chwalewznoszący się duch, a pod tym mianem rozumiemy świadomość.Oto co Plutarch ma na myśli,mówiąc: l jak z jednym, ziemskim, tak i z drugim niebiańskim, Hermes przebywa.On to nagle i gwałtowniewyrywa duszę z ciała, ale Persefona powofi i łagodnie oddziela rozumienie od duszy*.Dlatego jestona zwana Monogenes, jedyną poczętą, a raczej poczynającą jednego jedynego, gdyż lepsza, wyższaczęść człowieka zostaje sama, jedna, gdy ją Persefona od reszty oddzieli.Obie te czynności dzieją sięwedle praw natury.Los (fatum, czyli Karma) nakazuje, by każda dusza posiadająca lub nieposiadająca jeszcze rozumienia (manas), gdy wychodzi z ciała, wędrowała czas jakiś ale nie bezkońca w sferze rozciągającej się pomiędzy ziemią a księżycem (kamaloka)"". Gdyż ci, którzy za życia oddawali się nieprawościom i rozpuście, cierpią teraz karę za swewykroczenia; a sprawiedliwi i pełni cnót są w tej sferze zatrzymani w celu oczy-" Persefona lub Prozerpina symbolizuje tutaj pośmiertną Karmę człowieka, o której się rnówi, iżrządzi oddzieleniem się niższych od wyższych jego pierwiastków": duszy jakonefesz tchnieniazwierzęcego życia które zostaje na pewien czas w kamaloce, od wyższej, złożonej jednostki Jazni,która wstępuje w stan Dewachanu, czyli niezmąconego szczęścia." Zanim wyższy duchowy pierwiastek nie oddzieli się od niższego, który pozostaje w kamaloce ażdo zupełnego rozproszenia się. 58www.teozofia.org Teozofia w Polsceszczenią, zanim nie wyrzucą z siebie, przez pokutę, ws?y-stkich jadów, jakimi się mogli zarazić jakchorobą, będąc w ciele fizycznym.Przebywają oni w najgodniejszej części atmosfery tego świata,zwanego �polami�, lub �tąkami Hade-su�, gdzie muszą pozostawać przez pewien czas, z górywyznaczony i określony.Po czym jakby wracali po długich pielgrzymich wędrówkach lub wygnaniu doswej ojczyzny, gdzie zaznają radości i szczęścia, podobnego temu, które przeżywają wtajemniczeni wświęte misteria, a zabarwionego drżeniem, zachwytem i specjalną, u każdego inną nadzieją".Plutarchmówi tu o szczęśliwości duchowej, a żaden teozof nie potrafiłby prostszym, jaśniejszym i zarazemezoterycznym językiem określić radości duszy w sferze Dewachanu, gdzie każdy człowiek jestotoczony własnym rajem, stworzonym przez swą świadomość.Ale trzeba się wystrzegać błędu, wktóry nawet wielu teozofów popada, a mianowicie nie należy sobie wyobrażać, że choć człowiek,według nas, posiada siedem składników, potem pięć, a wreszcie trzy składniki, jest przez to samopołączeniem siedmiu, pięciu lub trzech istotności lub jak któryś z teozof i cznych autorów wyraził todobitnie: tyluż skórek, ułożonych jedna na drugiej, które można jak w cebuli od siebie oddzielać".Wszystkie te pierwiastki" {jak już mówiłam, poza ciałem fizycznym, żywotnością i astralnym eidolon,czyli eterycznym), które rozpadają się i rozpraszają po śmierci, są to po prostu postacie, aspekty,lub też stany jego świadomości.Istnieje tylko jeden rzeczywisty człowiek, który trwa stale przezcały cykl, nieśmiertelny w swej treści, jeśli nie w formie, jest nim m a n a s, Myśliciel lub wcielonaświadomość
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
