[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Duszazaś cieszy się nimi, gdyż one zgodne są z pragnieniem jej woli i tym sposobem pozwala sięzwieść.Może się wydawać, że odeszliśmy nieco od tematu podanego na początku tego rozdziału.Obiecaliśmy bowiem udowodnić, że chociaż Bóg daje duszom odpowiedzi, niejednokrotniegniewa się na nie.Jeśli się jednak to dobrze rozważy, okaże się, że wszystko to zostałopowiedziane dla potwierdzenia naszego założenia, bo ze wszystkiego wynika, iż Bóg, skorodopuszcza tyle sposobów błądzenia, nie ma upodobania w tym, by dusze szukały tychwidzeń. Rozdział 22Rozwiązuje pewną wątpliwość, mianowicie czemu nie wolno teraz w Nowym Zakonie pytaćBoga sposobem nadprzyrodzonym, skoro to dozwolone było w Starym Zakonie.Uzasadnia toświadectwami św.Pawia.1.Ustawicznie nasuwają się różne wątpliwości i dlatego nie możemy tak szybko postępowaćnaprzód, jak byśmy pragnęli.Trzeba bowiem usuwać wątpliwości i wyjaśniać prawdę, abynauka zachowywała zawsze swą wyrazistość i siłę.Wątpliwości, jak i ta obecna, mają zawszetę dobrą stronę, iż przyczyniają się do pogłębienia i rozjaśnienia naszych zagadnień.2.W poprzednim rozdziale orzekliśmy, że niezgodne jest z wolą Bożą, aby dusze ubiegały sięsposobem nadprzyrodzonym o dostąpienie nadzwyczajnych objawień w rodzaju wizji, słówitp.Z drugiej zaś strony, widzieliśmy w tym samym rozdziale świadectwa, dowodzące tego,iż w Starym Zakonie używano takich sposobów obcowania z Bogiem.Sposób ten nie tylkobył dozwolony, lecz sam Bóg go nakazywał, a gdy nie słuchano, upominał.Widać towyraznie u Izajasza proroka, gdzie Bóg wypomina synom Izraela, iż bez zapytania się Gochcieli pójść do Egiptu: Et os meum non interrogastis; A nie pytaliście się ust moich (Iz 30,2), co wam czynić należy.Również w Księdze Jozuego czytamy, że gdy ci sami synowieIzraela dali się zwieść Gabaonitom, Duch Zwięty wypomina im ten błąd: Susceperunt ergo decibariis eorum, et os Domini non interrogaverunt; Przyjęli tedy z żywności ich, a ustPańskich się nie pytali (9, 14).Z Pisma świętego widać, że Mojżesz zawsze zapytywał Boga,co ma czynić, tak samo król Dawid i inni królowie Izraela w swych wojnach i potrzebach,(s.270) kapłani też i prorocy.Bóg zaś odpowiadał im i nieraz mówił z nimi, nie gniewając sięza to.Przeciwnie, gniewał się, gdy nie chcieli Go pytać.Dlaczego teraz w Nowym Zakonie,zakonie łaski, ma być inaczej?3.W odpowiedzi na to twierdzę, że główną przyczyną, dla której w Starym Zakonie takprorokom jak i kapłanom dozwolone było zapytywać Boga oraz żądać objawień i znaków,było to, że wiara nie była jeszcze dobrze ugruntowana.Nie było jeszcze ustanowione prawoEwangelii, dlatego też musieli ludzie zapytywać Boga i On im odpowiadał czy to przezsłowa, widzenia, objawienia, czy też przez obrazy, podobieństwa i inne rodzaje znaków.Wszystko zaś, co Bóg wtedy mówił i działał, były to tajemnice naszej wiary i to wszystko, cosię jej tyczy i do niej prowadzi.Ponieważ zaś prawdy wiary nie pochodzą od człowieka, ale zsamych ust Bożych, którymi je też wypowiedział, dlatego wówczas było nieodzownezapytywanie samych ust Bożych i dlatego Bóg sam upominał tych, którzy w sprawach swoichnie pytali ust Jego, żeby im odpowiedział, kierując w ten sposób ich sprawami według wiary,której jeszcze nie mieli, bo nie była jeszcze ugruntowana.Dzisiaj, w obecnym okresie łaski, kiedy wiara jest już utwierdzona w Jezusie Chrystusie iogłoszone jest już prawo Ewangelii, nie ma potrzeby pytać Boga dawnym sposobem ani teżnie potrzeba, by przemawiał jeszcze i odpowiadał, jak wówczas.Dał nam bowiem swegoSyna, który jest jedynym Jego Słowem - bo nie posiada innego - i przez to jedno Słowopowiedział nam wszystko naraz.I nie ma już nic więcej do powiedzenia. 4.Taki też jest sens świadectwa, jakie daje św.Paweł %7łydom, chcąc wykazać, że powinniodstąpić od dawnych sposobów przestawania z Bogiem prawa Mojżeszowego, a zwrócić oczyjedynie do Chrystusa: Multifariam multisque modis olim Deus loquens patribus in prophetis:novissime autem diebus istis locutus est nobis in Filio; Po rozlicznych i przeróżnychsposobach, jakimi niegdyś mówił Bóg do ojców przez proroków, na koniec w tych czasachprzemówił do nas przez Syna (Hbr l, 1-2).Daje tu Apostoł do zrozumienia, że Bóg jakby jużzamilknął i nie ma już nic więcej do powiedzenia.To bowiem, o czym częściowo mówiłdawniej przez proroków, wypowiedział już całkowicie, dając nam Wszystko, to jest swegoSyna.5.Dzisiaj zatem, jeśliby ktoś jeszcze pytał Boga albo pragnął od Niego jakichś widzeń czyobjawień, postąpiłby nie tylko błędnie, lecz również obraziłby Boga, nie mając oczuutkwionych w Chrystusie całkowicie, bez pragnienia jakichś innych nowości.Mógłby wtedy Bóg powiedzieć: Wszystko już powiedziałem przez Słowo, będące moimSynem i nie mam już innego słowa; czyż mogę ci więcej odpowiedzieć albo objawić coświęcej ponad to? Na Niego więc zwróć swe oczy, gdyż w Nim złożyłem wszystkie słowa iobjawienia.Odnajdziesz w Nim o wiele więcej niż to, czego pragniesz i o co prosisz.Prosiszbowiem o słowo czy objawienie częściowe, jeśli zaś na Niego wejrzysz, znajdziesz wszystkow pełni.On jest całą moją mową, odpowiedzią, całym widzeniem i objawieniem.Toobjawienie wam wypowiedziałem, dałem i ukazałem, przez nie odpowiedziałem, dając wamSyna mego za brata, mistrza, przyjaciela, za cenę i nagrodę.Powiedziałem niegdyś na GórzeTabor, zstępując na Niego z Duchem moim: Hic est filius meus diiectus, in quo mihi benecomplacui, ipsum audite; Ten jest Syn mój miły, w którym dobrze upodobałem sobie: Jegosłuchajcie (Mt 17, 5).Od tej chwili odjąłem niejako rękę od wszelkiego nauczania iodpowiadania, zdając wszystko na Niego.Powiedziałem: Jego słuchajcie, bo ja już nie mamdo objawienia więcej wiary ani do ogłoszenia więcej prawdy.To, co mówiłem dawniej, byłoobietnicą Chrystusa.Jeśli mnie zaś pytano, to w związku z nadzieją Jego przyjścia i zbłaganiem o Niego.W Nim bowiem znalezć miano wszelkie dobro, jak to widać z naukiEwangelistów i Apostołów.Kto by zaś dzisiaj pytał mnie dawnym sposobem i prosił, abymdoń mówił, czy też objawił cośkolwiek, byłoby to jakby powtórnym błaganiem mnie oChrystusa i o nową wiarę oprócz tej, którą objawiłem, byłoby więc brakiem wiary, jaka jestdana w Chrystusie.Byłaby to nadto ciężka obraza umiłowanego mego Syna, nie tylko przezbrak wiary, lecz przez domaganie się niejako powtórnego Jego wcielenia oraz przejście przezżycie i śmierć.Nie znajdziesz już, o co byś mnie mógł prosić lub czego byś przez objawienia iwidzenia mógł żądać ode mnie.Patrz dobrze, a w Chrystusie odkryjesz spełnione iurzeczywistnione swe pragnienia, a nadto jeszcze wiele więcej.6. Jeżeli szukasz u mnie słowa pociechy, spojrzyj na mego Syna, posłusznego z miłości kumnie i uciśnionego, a znajdziesz prawdziwą pociechę.Jeśli chcesz, bym ci objawił jakieśskryte rzeczy czy zdarzenia, podnieś tylko oczy na Niego, a znajdziesz najskrytsze tajemnice imądrość, i cuda Boże.On jest ich skarbnicą, według słów mego Apostoła: In quo sunt omnesthesauri sapientiae et scientiae Dei absconditi; (s.272) W którym ukryte są wszystkie skarbymądrości i wiedzy (Koi 2, 3).Te skarby mądrości są o wiele większe, słodsze i cenniejszedla ciebie niż to, co byś wiedzieć pragnął
[ Pobierz całość w formacie PDF ]